Śmierć sensu

[Paweł Rapciak]

Śmierć sensu

 

Zabito we mnie sens do życia,

Zniszczono cel dalszego bycia,

Poetyczność dziś przegrała,

Prozaiczność triumfowała.

 

Przez ludzi niedołężnych, choć mężnych,

Przez ludzi chorych, strapionych,

Przez nudę, przez ułudę,

Przez bliskich zdradę i uczuć kaskadę.

 

Lzy płyną rwistym strumieniem,

Już zatonęło całkiem sumienie,

Już woda łez, serce zalała,

I bezsensowność znowu wygrała.

 

Rodzisz się, umierasz,

Różne rzeczy wybierasz,

Tak i z moim istnieniem,

Budzę się i zasypiam z westchnieniem.

 

Brak mi celu, motywacji,

Dość tej przyziemnej narracji,

Chciałbym całą zdobyć Ziemię,

I nie zgubić przy tym Siebie.

 

[Kwiatuszek]

@Paweł Rapciak To my wyznaczamy sobie kolejne cele życia i to one nadają naszemu życiu sens. Nigdy nie należy się poddawać.