Kultyzm

[Klaudia Gasztold]

 

 

Kultyzm odstawał 

Daleko od moich preferencji

Nie przykładałam do niego wagi

Wiedziałam ze jest 

Lecz nic po za tym nie chciałam wiedzieć 

 

Kiedyś spacerując na pokrytą zielenią polanie

Znalazłam dziwny kamień 

Odstający od innych przydrożnych

 

Miał kształt trójkąta

A po środku naturalnie wyrzeźbione koło 

Powoli spojrzałam przez otwór 

 

W czerwonej do kostek sukni 

Szła kobieta którą znam

W dłoni trzymała miecz z napisem 

,,łańcuch nie zostanie zerwany,,

Kobieta nie była na łące 

 

Szła alejką płonącego cmentarza 

Właśnie kiedy mijała jeden z pomników

Zobaczyłam do kogo on należy 

Kamień wypadł mi z ręki 

 

Ze strachem w oczach 

Rzuciłam się do ucieczki 

Nie wróciłam do domu

Musiałam ją odnaleźć 

Zanim będzie za późno 

 

 

Teraz powinnam mimo wszystko 

Zawalczyć o słońce 

Moje siły są policzone 

Po twarzy spływa pot

 

Mimo to biegnę 

Dobiegłam 

Zebrałam potrzebne instrukcje 

Podarte kawałki 

Na honor Devi w komplecie

 

Ułożyłam i zaczęłam lekturę 

Potem praktykę 

Czarne rękawiczki 

Czerwona z białymi pasmami suknia

Białe buty na koturnie

Z rogami po bokach 

Gotowe 

 

Dałam znak trzem wronom 

Przesiadującym na drzewach oliwnych 

Szelest wzrastał z sekundy na sekundę 

Odnajdę ją i powstrzymam

Obiecuję na honor Devi

 

Łańcuch nie zostanie zerwany 

Bo go nie ma 

Tam i tu

Łańcuch przeczy wolności 

Swobodzie 

A wszyscy mają wolność 

Z nią się rodzą 

I z nią się budzą 

 

Kultyzm odstawał 

Przypomniał o sobie 

Nadając bieg kolejnym wyzwaniom 

Powstanie wiele ksiąg 

A źródło pozostanie to samo

Niewzruszone 

 

Tej nocy nadejdzie pełnia księżyca 

Młode wilki zbierają się na skale 

Tuż przed urwiskiem 

Jakby były widownią 

Podziwiającą pełnię księżyca 

Głośno się do niego modlą

Zamykając przy tym oczy

 

Z powaga w oczach 

Weszłam w serce ciemności 

Odsłaniając gałęzie zdobione liśćmi 

Tak suchymi 

Jakby były wykonane z papieru lub pieprzu 

 

 

Poznałam ją

Ona mnie tez 

Stanęłyśmy na przeciwko siebie 

Rażąc się wzajemnie wzrokiem

 

Wyciągnęliśmy do siebie miecze

Tak że ostrza się stuknęły

Uwalniając iskrę 

Później białe światło

Dzielące nas obydwie

 

Dwa światy równolegle

A jednak żyjące ze sobą w symbiozie

Odepchnęła mnie od narastającego ciśnienia 

Sama znikając 

 

Z tego dziwnego stanu wybudził mnie lekarz

-,, znowu te wspomnienie,,

-,, najwyraźniej,, ,, czy da się to jakoś zatrzymać,,?

• nie mam takiej mocy, to wspomnienie na podłożu podświadomości 
• Ona mnie ocaliła

Stał nade mną ze współczuciem 

• mój brat bliźniak też walczył ale nie zdążył uniknąć wzroku śmierci 

 

Klaudia Gasztold