Siedem kroków

[Słoń w składzie grafomanii]

Pierwszy jest Szok, długą ma dłoń 
Zawsze chwyta co zechce 
Zza ciemnych stron, jedną ma broń 
Pistolet z kolbą na metce 

 

Potem zaś oko, ślepe na weltschmertz 
Zwane też Zaprzeczenie 
Nie jest orężem, jedynie tarczą dla serc 
Ucieczką trwoni znaczenie 

 

Rozgrzana na czerwień, nieposkromiona 
Złość wyłania się nowa 
Nie walczy, a burzy, potęga wzburzona 
Do śmierci nie jest gotowa 

 

Toteż się kłóci, słowem majstruje na boku
Próbując odkupić ciut czasu 
Negocjacja potrzebna w połowie skoku 
Coby nauka nie poszła do lasu 

 

Nagle wtem ciemność w swoich objęciach 
Wolna w swoim pośpiechu 
Natarczywy rodzic przy swoich dzieciach 

Depresja w ku dole uśmiechu 

Nadchodzi Spokój, cicha szmerem osłoda 
Chwila zastoju oka cyklonu 
Skąd wciąż widoczna sztormu niezgoda 
Siejąca szczęście bez plonu 

 

I nagle przychodzi leniwy ranek, słońce 
Szepcze znienacka do ucha 
Akceptacja wróży nadchodzące końce 
Trwa tak cicha, trwa głucha

 

Szok, Zaprzeczenie, Złość, Negocjacja 
Siedem kręgów piekielnych 
A potem Depresja, Spokój, Akceptacja
Siedem etapów żałobnych