Przeklęty Nazista

[Dawid Rzeszutek]

Przeklęty Nazista

 

Krzyczę przez sen jak żyd za ów zegarkiem

Wartym więcej od ortodoksu jego żywota

Pocieszony niechaj będę sennym kanarkiem

Za wroga dzisiaj mam spoconego tu kota

 

Kalam się w błocie po łokcie i obdarte kolana

Szukam skarbów, które schował pod wiekiem

Oskarżą już nie ortodoks tu jego u góry pana

Co tapla się w rachunkach z gwiazdą - czekiem

 

Gdy spokój nawiedził mój rozum tu rozbity

Czekający z karabinu ostrzału dupy mnie goja

Deszcz spadł pereł świętych łez dziś obfitych

Na środku morza świeciła się tam granicy boja

 

Nazistów nie interesują trupów szalone liczby

Każdy pada jak kukła kiedy strzelają szybko

Choćby złoto tam przeniósł i perły tam choćby

Nie patrzę nawet jak upada czarująco i gibko

 

Zabiorą ciało i zaleją wapnem rozpalonym

Kukłę co kiedyś ważną tam rolę odgrywała

Poczuje się tutaj żydem szybko uwolnionym

Poczuje jak matka ziemia długo żyć dawała

 

Koniec żywota, Vivaldii i jego koncert słyszę

Oddałem się za garść piachu i dwie modlitwy

Czuję spełnienie i oddaje się w czasu głuszę

Nie będzie na mnie przeklętego żadnej sitwy

 

Grób wibruje numerem dziś trzydzieści trzy

Oddałem się czyśćcowi gdzie jest vacatio legis

Nie oddałem złota ani honorów mu ani krzty

A demony w piekle po koncercie biły mi bis

[Nefretete]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Fragment mojego autorstwa:

"zwyczaj: płyń marzanną!

Korzenie wskażą jaryłą 
w poczet wiośnie ofiarą

Ciała popłyną jeszcze  
nurtem"

 

Nie ty jeden! Odczuwam podobnie...

Dobry wiersz!

 

Pozdrowienia ślę