Ścieżka Niedomówień

[Dekaos Dondi]

Szeroką ścieżką wydeptaną przez, idzie.

Trzyma w górnej,

chociaż zawinięte finały dolnych,

ma poranione od ostrych.

Wędruje niespiesznie, cicho,

sadzonkami mózgu patrząc na.

Wokół pełzają cienie oraz nieznane.

Źrenice smutne,

brzuch burczy pieśń o.

Kroki są coraz.

Doskwiera mu.

Wreszcie klęka i traci.

Ścieżką wydeptaną, idzie.

Ubrany owszem, w łapie nie trzyma,

Oko szczęśliwe.

Drugie niekonieczne, gdyż podbite przez.

Żołądek jest.

Wydeptaną kroczy ciężko.

Towarzyszą mu ciemne cienie oraz.

Oczy są szczęśliwe,

ale zachowanie równowagi, już.

Ogromne, pada na.

Nigdzie o własnych.

Wielka drzewna drzazga, zajęta.

Czerwone bajoro.

Kończy żywot, ale za to bez.

Strasznie wydeptana.

Tu przed chwilą.

Leżą sterty pogryzionych.

 

 

Edytowane 9 Sierpnia 2022 przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)

[Dekaos Dondi]

Jacek_K↔Dzięki:)↔ Że tak dyplomatycznie rzeknę, nawet wszystko może być piękne,

czy tu, czy niekoniecznie :)))↔Pozdrawiam:))