"przebudzenie"
kiedyś . . .
z miłości tchnął w grudę ziemi
życie moje
patrzył jak dorastałem
moimi śladami wiernie podążał
zawsze ufał
nigdy nie zwątpił
zbyt często jednak cierpiał
w milczeniu czekał
każdego dnia prosił
potem . . .
zniecierpliwiony z troski z zazdrości
ślepym mnie uczynił bym przejrzał
głuchym bym usłyszał jego wołanie
niemową by mowa moja była czysta
wzgardzonym bym siebie pokochał
na koniec
żarem z głębi ziemi wypalił mą duszę
upadłem ja nędzarz
dziś za nim zatęskniłem
