Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Skrzywdziliśmy się


Rekomendowane odpowiedzi

Wszyscy pamiętamy uśmiech
Wszyscy pamiętamy byłaś wszędzie
Niepowstrzymana w swoim żywiole
Najgrubsze mury kruszyłaś sercem
Patrzę na zwykłą ławkę
Tą starą pod młodym dębem
Narysowałaś mi w głowie obraz
Naszej ławki i kilku wspomnień
Stworzyłaś podobnych obrazów setki 
Setki ławek stołów czapek 
Taki uśmiech był tylko jeden 
Pomimo gromady plagiatów 
Skrzywdziłaś wszystkich 
Płaczemy w czarnych kaftanach 
Wznosimy słowa i myśli 
Nie wiem do kogo 
Ty wciąż leżysz martwa 
Skrzywdziliśmy cię 
Widzieliśmy tylko szczęście 
Pod maską aktorki miłosnej historii 
Kryła się dusza dramatu
Błądziłaś w teatrze zasłoniętych kotar 
Miałaś przed oczyma krwistą czerń 
Powinienem przynieść klucz 
Mogłaś grać na każdej ze scen 
Doceniałem kochałem kochaliśmy 
Szlocham po prostu mi wstyd 
Żałosny kretyn patrzył na zachód 
A widział świt

Edytowane przez MłodyJumper (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W sumie tak. A jednak nie do końca. zamiast błahe powiedziałbym raczej milsze i wygodniejsze
    • @Leszczym kto draką ....................:) Pozdrawiam:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Końcówka wzruszająco pobudza wyobraźnię... Wiersz prawdziwy, takie jest albo bywa życie. Pozdrawiam Adam
    • W potoku mijających postaci, lichych, przezroczystych niczym pajęcza pułapka, przesuwają się cienie bez imion, kroki zlewają się w jednostajny szum, słychać trzask — łamie się echo rozmowy, której nigdy nie było.   No popatrz! A myślałem, że siedzimy tu od godziny... Może to tylko wiatr niesie ślady czegoś, co kiedyś istniało? Gdyby chociaż długie cięcie między spojrzeniami, to zawsze rzeźbi rysy na tafli ciszy.   Kiedy znika ktoś, kto nigdy nie przyszedł, skrzypią drzwi wciąż otwarte, tłum mija, ale nikt nie patrzy. Coś się budzi i faluje wśród tych kroków, jakby wszyscy byli, ale nikt nie istniał.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W naszej kulturze wciąż pokutuje bicie dzieci. Mam znajomą, która sobie chwali to, że podnosiła rękę na swoje dziecko. Nic dziwnego prawda? Tacy znajomi się trafiają. Ciągłe spory z nimi w tej kwestii nic nie przynoszą. Teraz to dziecko w ten sposób wychowywane ma swoje dziecko... i pewnie będzie dostawało od babci, a czy od ojca... hmm? A jakby ktoś powiedział o biciu paskiem dorosłego? To wygląda już zupełnie inaczej. Prawda? Dlatego moje... a może wytłumacz to trochę inaczej... Dziś siedzę sobie w pracy i wykonuje co tam mam do zrobienia. Kątem oka widzę, że szef kręci się to w prawo, to w lewo z paskiem w dłoniach. Aż się uśmiechnęłam, bo wiedziałam, że idzie coś na odpowiedź dla tego co do mnie powyżej napisałaś. Podszedł w końcu do wiertarki (takiej do papieru) i dorobił sobie dziurkę... widocznie mu spodnie z tyłka zjeżdżały. No i co z tego? To z tego, że ja też sobie dorobiłam dziurkę w Twoim pasku, żeby mi spodnie z tyłka nie zjeżdżały. Wyregulowałam sobie odbiór. Po wytłumaczeniu jestem w stanie zrozumieć, że to było pisane pod wpływem (filmu lub audycji), ale bez tego nijak bym nie dotarła do "lochów" i "skazańców".   Miłego wieczorku :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...