Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Trumienna lokomotywa

Dawid Rzeszutek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dawid Rzeszutek

Dawid Rzeszutek

Opublikowano
Opublikowano
Trumienna lokomotywa
 
Zagłodziłem się łykając treści z wiadomości
Niedosyt każe mi płakać nad całym krajem
Sznur w pogotowiu wisi, brak jest okoliczności
Ulewa pod oczami wiecznie trwa - nie ustaje
 
Trumny wszystkie podobno wygodne i miłe
Lokomotywa ciągnie długo wagony śmierci
Odciągając chorobę odciągamy marna siłę
A robak w sercu kolejny tunel do raju wierci
 
Jest nas banitów cała banda dziś wygnanych
Ponad lasów uroki i ponad rzek silne zrywy
Celów w życiu brak nam życzliwie obranych
Jedno wiem, że duch we mnie jest wciąż żywy
 
Każdy z wyrokiem gdy dojedziemy do stacji
Jak ukamienowany nędzarz wśród żebraków
Wycinamy nowe korony z gałęzi ostrej akacji
Chociaż wolimy polec w walce pośród maków
 
Cóż poradzić jak w lokomotywie jestem śmierci
Od urodzenia i innego światła nigdzie nie widzę
Zakochałem się w cierpienia Chrystusa ćwierci
Ale słyszę jak szatan się śmieje, wtem i ja szydzę
 
Słabość liścia jesiennego kruchego na wietrze
Odziedziczyłem po przodkach urosłych w lesie
Ocal mnie jednak Panie i ty najświętszy Piotrze
Bo krzyk mojego cierpienia po świecie niesie
 
Uwolnij mnie od śmierci mimo że umrę żyć będę
Uwolnij od zła demonów na plecach oddechów
Bo nędzne życie mam i ledwo wczoraj i dziś przędę
Mam problem z głowa i stan mam zły bebechów
 
Usnąłem i nadzieja trwa, że wrócę do mych bram
Do oazy bezpiecznej i spokojnej gdzie odpocznę
Czy tylko tam w raju czy będzie znajomy jakiś tam
Gdy w zimnym grobie jesienią, jak kamień spocznę
 
Autor:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Lubię to!
 
 
Komentarz
 
Udostępnij
 
 
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Manek
      Krótki wiersz o prokrastynacji

      Przez Manek · Opublikowano

      W sumie tak. A jednak nie do końca. zamiast błahe powiedziałbym raczej milsze i wygodniejsze
    • Starzec
      Draka

      Przez Starzec · Opublikowano

      @Leszczym kto draką ....................:) Pozdrawiam:)
    • Adaś Marek
      Rosa

      Przez Adaś Marek · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Końcówka wzruszająco pobudza wyobraźnię... Wiersz prawdziwy, takie jest albo bywa życie. Pozdrawiam Adam
    • mmmarian
      Miraż

      Przez mmmarian · Opublikowano

      W potoku mijających postaci, lichych, przezroczystych niczym pajęcza pułapka, przesuwają się cienie bez imion, kroki zlewają się w jednostajny szum, słychać trzask — łamie się echo rozmowy, której nigdy nie było.   No popatrz! A myślałem, że siedzimy tu od godziny... Może to tylko wiatr niesie ślady czegoś, co kiedyś istniało? Gdyby chociaż długie cięcie między spojrzeniami, to zawsze rzeźbi rysy na tafli ciszy.   Kiedy znika ktoś, kto nigdy nie przyszedł, skrzypią drzwi wciąż otwarte, tłum mija, ale nikt nie patrzy. Coś się budzi i faluje wśród tych kroków, jakby wszyscy byli, ale nikt nie istniał.    
    • Natuskaa
      pasek

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W naszej kulturze wciąż pokutuje bicie dzieci. Mam znajomą, która sobie chwali to, że podnosiła rękę na swoje dziecko. Nic dziwnego prawda? Tacy znajomi się trafiają. Ciągłe spory z nimi w tej kwestii nic nie przynoszą. Teraz to dziecko w ten sposób wychowywane ma swoje dziecko... i pewnie będzie dostawało od babci, a czy od ojca... hmm? A jakby ktoś powiedział o biciu paskiem dorosłego? To wygląda już zupełnie inaczej. Prawda? Dlatego moje... a może wytłumacz to trochę inaczej... Dziś siedzę sobie w pracy i wykonuje co tam mam do zrobienia. Kątem oka widzę, że szef kręci się to w prawo, to w lewo z paskiem w dłoniach. Aż się uśmiechnęłam, bo wiedziałam, że idzie coś na odpowiedź dla tego co do mnie powyżej napisałaś. Podszedł w końcu do wiertarki (takiej do papieru) i dorobił sobie dziurkę... widocznie mu spodnie z tyłka zjeżdżały. No i co z tego? To z tego, że ja też sobie dorobiłam dziurkę w Twoim pasku, żeby mi spodnie z tyłka nie zjeżdżały. Wyregulowałam sobie odbiór. Po wytłumaczeniu jestem w stanie zrozumieć, że to było pisane pod wpływem (filmu lub audycji), ale bez tego nijak bym nie dotarła do "lochów" i "skazańców".   Miłego wieczorku :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...