Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Spokojnienie

 

Spoko. Gra. Chodź z nami. Lekceważ ile możesz

systemy, układy i coraz liczniejsze nieporozumienia.

 

Dużo zabawy. Luz. Blues. Funk. Soul. Rap. Pop.

I nie ma i nigdy nie było za dużo wymagań. Lekkość.

 

Z nami możesz być sobą. Jest multum zabawy.

Muzyka idzie w eter. Goni pociechę. Play.

 

Nie ma mądrości. Nie ma głębszych przemyśleń.

Jest jedynie czysty bounce i magnetyzm ciał.

 

W ogóle nie pytamy o niego. Był, nie był,

jest, nie ma, będzie, nie będzie dla nas bez znaczenia.

 

Oddaj nam tylko to co ci głębiej w duszy gra.

Nie oczekujemy niczego więcej. Dajemy.

 

Mają nas za głupców. My niczego nie musimy.

Dowodzić, że jesteśmy inni. Bo tacy jesteśmy.

 

Bóg – jeśli jest – cały jest z i za nami.

Bez wyjścia. Musimy w to wątpiąc wierzyć.

 

Nikt tutaj nas nie urobi w żadne spokojnienie.

Oni (są) wiedzą, że to nie nasza gra. Pytali.

 

Czasem chcą nas obrazić mówiąc o zmianie.

Oni pękli, my byliśmy, jesteśmy i będziemy sobą.

 

Warszawa – Stegny, 14.07.2022r.

 

 

 

Opublikowano

@Leszczym  Po przeczytaniu nasunęło mi się pytanie : Czy w pustce jest spokojnie..? To, co opisujesz kojarzy mi się ze stopniowym i na różne sposoby się odbywającym "opróżnianiem" człowieka, jego wnętrza -  z człowieczeństwa. Dlatego chyba musi powodować niepokój... We mnie Twój wiersz to spowodował. I spodobał mi się :) Pozdrawiam!

Opublikowano

@duszka W sumie też jestem zaniepokojony - sądzę, że dotykam jakiś granic szaleństwa ;)) Ja już tak mam, że w pisaniu budzi się we mnie jakaś cholera i płynę ;)) No nic jutro odpoczywam. Jakby się mnie ktoś zapytał 10 lat temu co będę robił - no to o odezwy do wąskiego grona poetów raczej bym się po sobie nie spodziewał ;)) Mnie też chodziło o piosenkę, którą gdzieś kiedyś sobie wyszukałem i przypadła mi do gustu. Zresztą teraz włączasz youtube i leci cały set piosenek. Zresztą i we mnie jest trochę pustki i może dlatego czasem potrafię ją czasem oddać ;))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • myślę o tobie całym ciałem  o niej o nas dzień i noc   płynę za tobą całą sobą  bez przerwy na wytchnienie    świecę srebrem przegubów  otwartego pocałunku    z każdym oddechem uda nabierają drżenia  z każdym zbliżeniem usta czerwieni             
    • Gdybym miał wybierać po prostu nie urodziłbym się nigdy. No, ale gdybym jednak był zmuszony bo karma, przeznaczenie, jakiś bóg; wymyśl sobie powód; to zmieniłbym nie jedno, ale dwa wydarzenia ze swojego dzieciństwa. A już dalej poradziłbym sobie ze wszystkim. No, ale jednak się urodziłem, jednak doświadczyłem i wcale sobie nie poradziłem. Tak mi się kiedyś wydawało, że prę do przodu, że  będzie lepiej, ale życie po wielu latach kazało mi zweryfikować to "wydawanie się".  Gdyby te dwie rzeczy się nie wydarzyły, to...  Rozmyślania przerwała... cisza...  Głucha, niema i mroźniejsza niż arktyczne powietrze cisza.  Ostrożnie przesunąłem palec na spust Raka. Nie odbezpieczam, bo nigdy nie jest zabezpieczony. W tym świecie nie ma czasu na zastanawiania się i ostrzeganie kogokolwiek o intencjach; Albo ja, albo oni, albo zmutowana natura.  Nie otwieram oczu, bo noc jest tak ciemna, że nie widać nic na wyciągnięcie ręki. Staram się nie poruszyć pod plastikowym brezentem, żeby nie zaalarmować nikogo i niczego jakimś szelestem.  Leżę na prawym boku. To trochę niewygodnie, żeby pomóc sobie na czas bronią palną, ale kiedy leżę na lewym to słyszę bicie własnego serca... Taka ciekawostka.  Bardzo uważnie wsłuchuję się w ciszę. Jak to się stało, że nagle nie ma najmniejszego podmuchu wiatru?  Pieprzone zbiegi okoliczności. Nienawidzę tego bo wiem, że to początek kolejnych kłopotów. Zawsze jest tak samo, najpierw jest cisza albo w otoczeniu, albo w umyśle a później trzeba działać i to nie w rękawiczkach.  Jest!  Wyławiam delikatny szelest z głuchego mroku. To nie człowiek, ludzie są bardziej hałaśliwi, ale to wcale mnie nie uspokaja, bo na człowieka wystarczy jeden strzał z broni, ale nie na te bestie! Tak jakby wiedziały, że w smolistej ciemności nie da się celować...  Nie ruszam się. Czekam aż poczuję oddech na twarzy i ten cholerny smród...  Czekam...
    • i stale o tym zapominasz że przecież tutaj jesteś po coś "Panie to nie jest moja wina" dotykasz mnie swym ciężkim losem   pewno o Hiobie zapomniałeś swe dywagacje tocząc marne tylko przypomnę "bez Jego zgody z głowy najmniejszy włos nie spadnie"   pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      odbieram jako jedną wielką metaforę rymy męskie sugerują że to może być piosenka   Pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      powoli się uzależniamy aby rozjaśnić ciężki umysł jakże ciekawsze takie granie gdy niesie człeka uśmiech pusty   bez dopalaczy narkotyków seksem antrakt opanował konamy w tym diabelskim krzyku plując przekleństwem a nie słowem ... Pozdrawiam uzależnienia w twórczości - temat kolejnych rekolekcji
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...