Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mijasz pola, mijasz miasta, mijasz część swojego życia.

Wspomnieniami nie chcesz wracać.

 

Patrzysz w wodę, widzisz pustkę,

Patrzysz w siebie, widzisz czerń.

 

Zadajesz sobie miliony pytań.

Kim ja jestem? czym ja jestem?

 

W odpowiedzi tylko płacz.

Jesteś w nocy całkiem sam.

 

Nie chcesz nic,

Masz już dość,

Życie daje ci w kość.

 

W dole - pełnych samochodów drogi,

A ty w górze stoisz sam, o tam!

Czy to kres twoich ran?

Los potoczył się nie tak, jak miał.

 

Spoglądasz w niebo,

Tam kilka gwiazd, 

Tylko księżyc rozumie twój stan.

 

Podchodząc bliżej barierek,

Już wiesz jakie będzie twoje następne posunięcie.

 

Zamykasz oczy,

Jesteś sam,

Życie nie ma już kolorowych barw.

 

Noga na skraju,

Skoczyć już chcesz,

Najważniejsze - nie popłacz się.

 

Wciąż w głowie słyszysz ten srogi głos,

Ten który mówi, że masz już dość.

Wewnątrz krzyczysz na siebie, przez siebie,

Jednak nikt nie słyszy twoich gorzkich jak łzy słów.

 

Dosyć masz strat,

Dosyć masz kłamstw.

 

Za chwilę poczujesz błogi stan,

Poczujesz wolność swej umarłej duszy,

TAK! Właśnie wtedy zadowolisz wszystkich ludzi.

 

Noga przed siebie,

Prawa w przód,

Zaraz później lewa goni ją tuż tuż.

 

Wirujesz wśród bloków,

Tańczysz z ptakami,

Czujesz rozprzestrzeniający się wiatr pod włosami.

 

Zostało parę metrów,

Już metę widać,

Za chwilę twoje życie zniknie na zawsze.

 

Ten jeden moment,

Ta jedna chwila,

Ułamek sekundy twe życie zabiera.

 

Czujesz już wolność własnego serca.

Opublikowano

@Martwy Kwiat dość monotematycznie u Ciebie ale cóż, widać tak jest , masz prawo . Jednak poza treścią nie dbasz za bardzo też o formę,  to nie jest dopracowany utwór np.na dole pełnych samochodów drogi , czy chodzi o to że drogi są pelne samochodów czy ze samochody są pelne ? Dalej też nie najlepiej ,zbędne powtórzenia 

Kredens pozdrawia

Opublikowano

@Martwy Kwiat Dla mnie wspaniały wstęp do twórczej samotności.Absolutna pustka z której wyłania się natura wszechświata. To jak powtórne narodziny,ale bez "wirowania wśród bloków".Wtedy to tylko smutny, nic niewnoszący KONIEC.

Stracony pozdrawia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pozostawiłam na chwilę własne myśli, stawiając przy taksówce od strony bagażnika walizki i informując chowającego je kierowcę, na którą ulicę zamiawiam kurs. Gdy wsiadłam i zamknęłam za sobą drzwi, zdecydowałam się do nich wrócić. A tym samym do naszej rozmowy.     - Jak to, co masz ze mną zrobić? - popatrzyłam na niego zaniepokojona. Do treści pytania, będącego w oczywisty sposób uzewnętrznieniem wątpliwości, doszedł jeszcze podkreślający je ton. Pierwsze pytanie wypowiedziałam zwykłym tempem. Drugie już znacznie szybciej - jak zwykle wtedy, kiedy coś mnie rozemocjonowało. - Chyba nie rozważasz odejścia ode mnie? Nie! No coś ty! Powiedz, że nie! - moje spojrzenie stało się o wiele bardziej niespokojne, podążając za zawartą w wypowiadanych słowach emocją.     - Nie! - powtórzyłam, ściskając mu dłonie. - Ty nie mógłbyś, prawda?! Nie po tych wszystkich twoich deklaracjach i zapewnieniach! Powiedz, że... - zgubiłam się na chwilę wśród swoich myśloemocji, przestając nadążać za słowami - że nie powiedziałeś tego i że ja tego nie usłyszałam - pokonałam na moment swoje zdenerwowanie.     - Prawda jest taka, że rozważyłem - odpowiedział wolno na moje pytanie. - Rozważyłem, ponieważ twoje postępowanie pokazuje, że nie jesteś gotowa na ten związek. Unikasz rozmów o istotnych kwestiach, zapowiadając "pogadamy", ale nie wracasz do nich. Ta sytuacja z koleżanką - wiesz, o której mówię. Test, co zdecyduję i jak się zachowam, dobitnie wskazał na twój brak zaufania pomimo, że o nim zapewniasz. Wreszcie ten wyjazd. Wiesz, że jego uzasadnienie stanowi sprzeczność z twoją obietnicą, że nie planujesz zniknąć? Robisz dokładnie to: zaplanowałaś zniknąć na półtora tygodnia. Skoro tak szanujesz swoje słowa, jak mam być pewien, że za jakiś czas nie znikniesz na miesiąc uzasadniając to potrzebą wakacyjnego wyjazdu?     Nie wiedziałam, co mu wtedy odpowiedzieć. Zrobiło mi głupio przed nim i przed sobą do tego stopnia, że mojemu umysłowi zabrakło słów.     - Słuchaj... muszę iść... - tylko tyle zdołałam wykrztusić.     Tak samo jak w tamtej chwili, poczułam spływające po twarzy łzy. Na szczęście wewnątrz taksówki było ciemno. Kierowca zwolnił, skręciwszy z głównej ulicy i wjeżdżając osiedlową drogą pomiędzy budynki, wreszcie zatrzymując samochód pod znajomo wyglądającym domem. Na szczęście dla siebie zdążyłam szybko otrzeć policzki.    - Jesteśmy na miejscu, proszę pani - oznajmił. - Pięćdziesiąt dwa złote. Będzie gotówką czy kartą?    - Gotówką - odparłam szybko, zaklinając go myślami, aby nie zapalał światła.                     *     *     *      Wszedłszy do domu i zmusiwszy się do jak najbardziej uczciwie i szczerze wyglądającego przywitania z mamą, posiedziałam z nią około godziny. Po czym oznajmiłam, że pójdę już się położyć.    - Tak szybko? Ledwie przyjechałaś... - mama była naprawdę zawiedziona.    - Muszę, mamo. Ja... Przepraszam - objęłam ją i przytuliłam. - Dobranoc.    Idąc po schodach, prowadzących na piętro i zaraz potem do swojej sypialni, wróciłam myślami do niego. Do nas i naszej skomplikowanej sytuacji.    - Czemu znowu to ja wszystko psuję?! - zezłościłam się na siebie. - I czemu on jest uczciwy, solidny i przejrzysty?! Musi taki być? I tak się starać, do cholery?! - zaklęłam. - Gdyby chociaż raz mnie okłamał albo zrobił coś nie fair, byłoby mi łatwiej go zostawić! Uznać, że nie jest dla mnie dość dobry! A tak tylko szarpię się pomiędzy miłością doń a obawami przede wspólną przyszłością! Pomiędzy tym, co czuję a tym, czego chcę!     Rozpłakałam się ze złości na siebie, na niego, na swoje uczucia i na swoje lęki.     - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały...       Rzeszów, 27. Grudnia 2025 
    • @Leszczym ostatnio słyszałem tezę że ciężko jest być facetem i nie nosić masek co zdaje się potwierdzać Twój wiersz   
    • @Krzysic4 czarno bialym fajne:)
    • @KOBIETA no tak, odmładzam się:)
    • A Ci na myśli ;)   Ajajaj - to fajne podsumowanie sztucznej inteligencji :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...