Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Człowiek cudem


Rekomendowane odpowiedzi

Człowiek cudem świata 

 

,, Czyż nie wiecie, że ciało 

wasze jest świątynią 

Ducha Świętego,, 

 

To, że jesteśmy wyjątkowi 

w świecie przyrody to wszyscy 

wiemy i się z tym zgadzamy 

nie wszyscy się jednak zgadzają 

że ta wyjątkowość pochodzi 

od Boga pomyślmy jednak jakie 

jest prawdopodobieństwo 

że jest inaczej 

 

dlaczego nauka poszukuje 

życie tam gdzie jest woda tlen 

przypadkowo przecież życie 

może powstać w każdych 

warunkach powinni więc 

szukać je gdziekolewiek 

a nie tam gdzie tlen 

 

jesteśmy jedyni niepowtarzalni 

stworzeni na podobieństwo 

Boże oddajmy więc szacunek 

temu co Boskie czyli każdemu 

czlowiekowi a będziemy 

szczęśliwi będzie 

to jednocześnie hołd 

dla Boga naszego Stwórcy 

 

więcej On od nas nie oczekuje 

 

Jezu ufam Tobie 

 

  2022 andrew 

na początku cytat

z,, listu Do Koryntian 1.6/19-20,,

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Stary_Kredens ponieważ czasem pokładamy więcej wiatry w ludzi, a nie w Istotę. Może mamy wyobrażenia o kimś jaki jest, lub co zrobi, a kiedy okazuje się inaczej jesteśmy jak nieloty z podciętymi skrzydłami. Ludzie są różni wszędzie, tam gdzie dziwnie nie jest, tam gdzie wydaje się dobrze. A i najbliższy wbije nie raz kolek. Ktoś czasem nazywa się katolikiem, żydem, muzułmaninem, buddystą ale tylko z nazwy. Wiara widoczna jest w postępowaniu wobec innych. Można by o tym pisać i pisać. Trochę długo, ale jakoś rozbudził mnie Twój komentarz. 

Pozdrawiam serdecznie i szczerze mi przykro, że się zawiodłas.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@A-typowa-b No cóż raczej z ludźmi pędzimy ten żywot i moje doświadczenia sprawiły,  że coraz mniej mam oczekiwań, może powinnam tak od początku,  ale człowiek musi niestety się tego nauczyć i mniej zaufania i to jest strata ,ale nieraz taką się płaci cenę gdy się komuś zbytnio zawierzy. Teraz wolę być na dystans . Jest takie dość cyniczne powiedzenie , że w życiu są dwie wartości naprawdę cenne to przyjaciele i pieniądze, ale te drugie są bardziej niezawodne

Kredens pozdrawia 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika A czego tu się bać? Krytyki? Przecież bażanty, oprócz swoich kolorów mają coś z gołębia, co kamuflują, ale niekoniecznie przed czaplami -:)) Pozdro!
    • @Robert Wochna boję się napisać co mi po myśli chodzi choć mnie korci ... Zapamiętam ten wiersz z pewnością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @zielarz piękne.... Wzruszające i piękne 
    • Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...