Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zakończenie Roku Katorżniczego

koralinek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

koralinek

koralinek

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

I 

 

W końcu wstaję jeszcze ten jeden raz.
Co roku w ustach stek tych samych fraz.
Krawat luźno przypiąć - trudu tyle;
W końcu będzie dusić jeszcze chwilę.

 

Dusza luzem ulicami idzie, 
W myślach; "jutro będę na Ibizie";
Ale prędzej to na mej działeczce -
Może nikt tam dusić mnie nie zechce. 

 

W busie skwar i trąci jak przystało;
Ludzi gwar i czuć że nie padało. 
W sumie warto by wyczekać deszczu,
Co by zmyć ten cały brud banałów,

 

Oraz zaznać ożywczego dreszczu.

 

II

 

Drzwi otworem już przede mną stoją;
Nie przyznają że to mnie się boją -
Że ostatni raz ja wkraczam w gości
Na oberka w tych przeklętych włościach. 

 

Świstek w ręku podziękowań pora
Za ten trud od rana do wieczora;
Papier krwią męczeństwa przystrojony
Paskiem świętym, polskim, zasłużonym.

 

Rozmów źródła całą wolną zgrają
Słów potoki naraz wypuszczają.
Wśród zebranych jeden głos się niesie;
Pieśń zwycięstwa nad oświatą grają

 

I nadziei w to, co czas przyniesie.

 

III

 

Slowik zgrzany w końcu z klatki wyszedł.
Na powietrzu lepszym ledwo dyszy,
Nawet, jeśli skwar go ciągle dusi;
Teraz chociaż w końcu nic nie musi.

 

Nikt mu nie drze się nad głową rano,
Nikt nie bije awanturą żadną;
Tylko cisza na otwartym polu.
Dźwięki świerszcza, szum cichych topoli.

 

Jeszcze tylko zdzierżyć całe życie;
Szkołę, studia, pracę, szefa wycie. 
Krawat... dusić będzie na okrągło -
Więc co? Śmierci czekać, tyle wolno.

 

No, przez życie dech zanika skrycie...

 

          VI 2022


 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez koralinek (wyświetl historię edycji)
5
koralinek

koralinek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@ais jeśli jeszcze się zachowa ale prawdopodobnie tak

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zobaczy się czy jedna z rzuconych perspektyw będzie miała swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości przy okazji xd

@Giorgio Alani również pozdrawiam i życzę miłej kawusi

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • homanronet
      Ślepy Tor

      Przez homanronet · Opublikowano

      Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • yfgfd123
      Epitafium dla Kielc

      Przez yfgfd123 · Opublikowano

      kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • Robert Witold Gorzkowski
      Przenikanie

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • Migrena
      Przenikanie

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • Roma
      niewiersz

      Przez Roma · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...