Borderline

[Klaudia Gasztold]

Pod perfekcyjnym niebem 

Będę gołębiem błękitnym

Zamknę w dłoni wszechświat 

Otulę Twe serce piórkami czułości

 

Jutro będę umierać 

W jesiennym deszczu

Mroźna jak śnieg

Sztywna jak kamień 

 

Widzisz mój miły 

Nie wiem jaki będzie 

Mój poranny nastrój 

 

Jeszcze zanim wstanie słońce 

Może coś się wydarzyć 

Z pogranicza

Życia i śmierci 

Miłości i nienawiści 

 

Zagubiona doszczętnie 

We własnym odbiciu

Nie szczędzę czasu na chwile

Choć tak pragnę spokoju 

 

Klaudia Gasztold 

[Gość]

@Klaudia Gasztold

 

sidła, z których niezwykle ciężko się uwolnić

cierpienie przetykane chwilami pozornego szczęście

poszukiwanie sposobów na szybkie podniesienie poziomu endorfin

i świadomość każdorazowej porażki

często na życzenie

trudno pomóc w czasach, w których nie ma czasu - liczy się  tylko pieniądz i dobry efekt

trudno pomóc, jeśli życie toczy się wokół słowa "ja i moje potrzeby"

trudno pomóc, "bo to takie trudne"

 

wróciłam do wiersza ...

szkoda, że nikt go wcześniej nie komentował