Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

W powietrzu lawirują subtelnie

Nici, strzępki włókna utkanego

Z delikatności czucia ludzkiego;

Powoli, figlarnie, nienatrętnie.

 

Za nimi głosy się niosą dźwięcznie:

Echa szum melodii przedawnionych, 

Zapachy i smaki chwil minionych;

Tak słodko, ponętnie, niepokrętnie.

 

Suną spokojnie marzenia moje małe -

Kwiat nostalgii, życia mego fatum

Spowite ulotnością i żalem.

 

Czucia moje, zaklęte w tym za to,

Że nic w nich nie jest do końca trwałe,

Lecą w eter - niczym babie lato.

               12 VI 2022

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...