Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Lamentyk młodego cieśli


Rekomendowane odpowiedzi

Gość Franek K
Opublikowano

Boże! - lamentuje pewien cieśla młody

- Czemu ciągle rzucasz mi pod nogi kłody?

- Gdybyś był rzeźnikiem - Bóg mu odpowiada

- Nie kłody, lecz świnie wciąż bym ci podkładał.

Opublikowano (edytowane)

Uwzięła się pani w Kozieradach
by podkładania świń problem zbadać.
Wyszła jej taka konkluzja,
że boski znak to iluzja.*
Sama się przeto jęła podkładać.

 

patrz: A. Waligórski, Wódka chodzi za tatą.

Pozdrawiam

PS Czy lamentyk to stara, czy nowa forma literacka?

Podrodzajem mógłby być alimentyk:)

Edytowane przez Klip (wyświetl historię edycji)
Gość Franek K
Opublikowano (edytowane)

@dot.

 

Na pieńku

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Ha ha

 

@Klip

Jakiś czas temu wymyśliłem taką formę. Trochę lamentyków tutaj powstało. Ja niestety moje usunąłem . Pierwszy był chyba taki (cytuję z pamięci):

 

Boże! - rozpaczała kiedyś pewna wdowa,

Gdy męźa - huncwota przyszło jej pochować

- Jeszcze kiedyś dorwę skończonego łotra,

Który zwiał przede mną do św. Piotra!

 

Alimentyk też ładna nazwa ;

@Marek.zak1 z kolei wymyślił lamentyk nieszczery, czyli krokodyli - tzw. krokodylik.

 

 

 

@dot.

 

Grabarza jakoś nie pamiętam

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Gość Franek K
Opublikowano

@dot.

 

Pamiętam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

Ja, póki co, przypomniałem sobie taki:

 

Narzekał raz Polak na ceny: - O Boże!

- Wysokie są w górach, a słone nad morzem!

Rzekł Bóg zniesmaczony: - Niepotrzebnie zrzędzisz,

Pij wódeczkę w domu, sporo zaoszczędzisz!

 

 

Gość Franek K
Opublikowano

@dot.

 

O Boże! - narzekał raz grabarz spod Mszany,

Jestem tą robotą śmiertelnie skonany!

- Kop, nie marudź więcej. Przyrzekam ja tobie,

Że wiecznie odpoczniesz sobie kiedyś w grobie. 

Gość Franek K
Opublikowano

@dot.

 

Zaiste

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

 

O Boże! - narzekał Icek zrozpaczony, 

Bowiem w swoim żalu był nieutulony.

- Pozwól mi o Panie, tak chociażby czasem

Przytulić do siebie jakąś grubszą kasę!

Gość Franek K
Opublikowano

@Klip

 

Trochę masz nierówno. I "na" chyba zbędne

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gość Franek K
Opublikowano

@WiechuJK

 

Okazja czyni lamentującego:

 

Narzekał malkontent wciąż, nieustająco,

Że zimą jest zimno, a latem gorąco.

I że wszystko wokół jest nie tak jak trzeba

- Ześlij mi o Boże trochę manny z nieba!

Gość Franek K
Opublikowano

@dot.

 

Jakoś tak to lamentowanie kojarzy mi się (nie wiedzieć czemu) z Narodem Wybranym.

Gość Franek K
Opublikowano

O Boże! - od rana słychać lament Władka

- Spraw by moja żona była jak sąsiadka.

- Muszę się użerać z wami tak co rano,

Przed chwilą twój sąsiad prosił o to samo.

Opublikowano (edytowane)

jak by powiedział Jerzy Dobrowolski: - Bardzo dobre to jest.

 

I szkoda, że się nie da, bo dodałbym jeszcze jeden punkt za nazwę,

 

od razu 'dobrze' się kojarzy ;)

 

Pozdrawiam.

 

Lamentyk plotkarski

 

Ożeż matko i córko! - Rzekła raz sąsiadka:

 

- No patrz pan na tę starą, jej gęba wciąż gładka!

 

Co zrobić, rzucam krótko i szybko się zmywam:

 

- Gdy gębę ktoś dorabia, to się nie zużywa.

 

 

 

 

 

Edytowane przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)
Gość Franek K
Opublikowano

@jan_komułzykant

 

Lamentyk jak ta lala, tylko mam małe wątpliwości co do zapisu "rzesz".

 

Dzięki Janko i pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@dot.

 

Noooo  

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I bi bi.                          Maska, jak sam.    
    • Ot; stary raper, trep ary, rat sto.    
    • On;       - baby brak(?) - skarby bab... no.  
    • Aby łamy, karoseria i resorak mały - ba.    
    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...