Ptak bez skrzydeł

[Maciej_Jackiewicz]

Poleciałbym jeszcze ten jeden raz 
tam gdzie świata cztery strony
lecz okrutny los skrzydła  
odebrał  mi chyba bezpowrotnie

 

Jestem teraz jak  zraniony ptak
co skubie resztki ocalałych piór
ukryty w pustym gnieździe po pisklętach
w pamięci obrazy zamazane często mam

 

za oknem drzewa szarpie wiatr szalony
odejdź już i oddałbym tobie nawet to coś
co dla mnie najbardziej jest rzeczą cenną
niepokoi się sumienie kiedy tak wiejesz

 

zacząć wszystko od nowa lecz odwrotnie
cofnąć marzenia do dat zapomnianych
kiedy się zmartwił za mnie zawsze ktoś
poobijane kolana to były niewinne rany

 

zaczekać z nadzieją na ten jeden znak
to nie będzie wtedy zwyczajny gest
sercem usłyszeć teraz cudowny psalm 
jak chór sprawiedliwych rozbrzmiewa

 

niestety to nie stąd będzie ta muzyka
zaśpiewać pragnę ją między wierszami

 

zakurzony zegar w kącie już nie tyka
ale pozostał jak wierny sługa ze mną
choć dawno zapomniał czym jest czas

który odmierzał tymi samymi godzinami

porę na miłość i spełnione nadzieje

 

Poleciałbym jeszcze ten jeden raz
daleko przed siebie
aż na świata koniec
tylko kto wie gdzie on jest

Edytowane 29 Maja 2022 przez Maciej_Jackiewicz (wyświetl historię edycji)