...

[yourdearconnie]

Bezkresne, śmiejące się łąki

Rozbawione pąki

Echo perlistego, dziecięcego śmiechu płynące

głębią przez las

porywa już i was

Ten dom, w którym uwięziona zakłopotana,

porzucona radość i rosnąca rozpacz

Droga cierpliwie czekająca

Ciało tylko tutaj, dusza zawsze tam

Serce leży gdzieś wśród tych gór

spoglądających wiernie z oddali

Wszystkoście mi zabrali

Tyle godzin z tymi istotami

skąpanymi we mgle młodości

Tyle radości

z biegania po polach

A wszystko oparte na niekończących swawolach

By teraz siedzieć tu ślepo wpatrując się w ścianę,

wydając z siebie błagalne wołanie:

"Wróćcie mnie tam, wróćcie!"

Nie zapomnisz ty tej ziemi, 

gdzie się czułeś między swemi.