Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Stał na nogach i się słaniał

więc podolog mu się kłaniał

a konkretnie podolożka

ale to nie moja broszka.

 

Wiem z relacji kronikarza,

że choć rzadko, lecz się zdarza

historyjka jak ta właśnie

gdy podolog nagle wrzaśnie.

 

Stój poprawnie skurczybyku

trząść się możesz na chodniku

bo w przychodni, w gabinecie

nie wypada przy kobiecie.

 

Połóż stopy na poduszki

niech odpoczną twoje nóżki   

ja się wokół nich zakrzątnę

warstwę bólu z nóg ci sprzątnę.

 

Zdejmuj slipy, lecz powoli

bo jak twierdzisz, że coś boli

muszę mieć na wszystko podgląd

by skutecznie zrobić ogląd.

 

Prawią w wierszach swych poeci

choć to kikut jednak trzeci

odnóg od wewnętrznej strony

nie za długi, bo skrócony.

 

Nie trzęś się jak galareta

wnet ozdrowi cię kobieta

tylko zewrzyj w sobie siły

by twe nogi sztywne były.

 

Przymknij oczy i powieki

a odpłyniesz w świat daleki

bo choć ręce rzecz banalna

jest w nich magia niezniszczalna.

Opublikowano

Znakomita kontynuacja tematu lekarskiego zaangażowania i dokładnych, jakże prawidłowych, badań całego ciała. Są tacy lekarze, ale niewielu. Kiedyś, podczas badań okresowych (takie były) lekarka w instytucie osłuchiwała mi serce ze wszystkich stron, a ja byłem młodym, wysportowanym facetem, i byłem zadowolony, że robi to tak dokładnie, żeby wykryć ukrytą chorobę. Teraz lekarze są mniej zaangażowani.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Teraz lekarze Grodzki przykładem

chcą leczyć chorych mniejszym nakładem

ze swojej strony, bo mają klasę

za obietnice żądają kasę

 

bez paragonu i bez faktury,

którą wystawiać chce mało, który

a siostra działa zamiast kasjerki

podsuwa puszkę, tu wrzuć papierki.  

 

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta O! Romantycznie bardzo.
    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...