RELIGIA PO GODZINACH

[Marcin P. Pławik]

Przedostając  się
W czasie pozostawionym
Inny  absurd stałby  się
Prześmiewczym  krokiem
Wydarzonym
Schemat powątpiewania

 

Optymizm cyklicznych  oczekiwań
Zmalał z
Wyolbrzymień stopnia jasności
Złudzenie zamyka
Ciemnym obrazem
Muzeum

 

Patrzy  z  proporcji  snu  
. . .
Sen niedokończony
Zawieszony aktem wieczności
Słowem otwarcie spełnionym
W  pokrewieństwie  z  krzyżem  świętym

 

W najbardziej złożonej
Iluminacji podobieństw
Krawędzi
Na najbardziej ruchomych
Piaszczystych gwiazdach
Schodzonych ...

 

... schodzonych po karmę
Dla wzorców
I cnót spokojnej trzody
Za oknami czterech
Pór roku
Dla świętej ziemi co

 

Zamieszkała w dłoniach
Dotykających dusz
Kroki
Ścieżki
Pocałunki
Ślad  milionów  

 

. . . zalążek
Groteski odróżnia
Własne synonimy  . . .
. . .  reszta  
Nikotyny tańczy
Na linie podsumowań

 

Łudząco niematerialnych
Co wzruszającym wskrzeszeniu
Przyjaciel  człowieka
Zjada własny Ogon
Gdy toną  w  przejrzystości
Konie w morzach przywiązania

 

WARSZAWA

[hopeless]

@Marcin P. Pławik Ble, ble, ble... można poruszyć ruletkę słów i zyskać chwilę, ale po co?