śmierć ostatniego drzewa

[ettore]

Umarło, umarłeś, umieram.

Wyzyskany przez naturę,
w końcu się poddałeś
i odszedłeś,
pozostawiając mnie tu samego,
już nieżywego – trupa.

 

Piękne łąki,
na których mógłbyś kwitnąć,
a jednak wolisz słabą ziemię,
robactwa milion
i obojętnych spojrzeń setki.

 

Milion
cierpisz
razy
i znasz
moje
lęki

A dalej
życie
kochasz
mimo
że życie
już
dawno
opuściło
dom
Twych
korzeni.

[[email protected]]

@ettore Rozstania czasami bolą, ale mamy nowe zasadzenia... las się rozrasta i zacznie szumieć. Być może melodią miłości. Taka jest natura lasu, drzew i człowieka.

 

Miłego wieczoru.