Nie wiem czy istnieje realne szczęście
Konstrukty w głowie nie pasują do świata
Jeśli życie to chwila ja z wami nie biegnę
Choć może to tylko marihuana
Kryształowe oczy nocą świecą jak latarnie
Eufoniczne dźwięki rozlewają się po rynku
I toną ich emocje mniej pretensjonalne
Na krakowskim disco w kościelnym budynku
By zyskać nad chaosem pozorną kontrolę
Przekwitłe uśmiechy zakładają dzieci kwiaty
W szklance bezradność mieszając z alkoholem
Krzyczą peace and love and tabletka ecstasy
Nie wiem czy istnieje realne szczęście
Konstrukty w głowie nie pasują do świata
Jeśli życie to chwila ja z wami nie biegnę
Choć może to tylko marihuana
Kryształowe oczy nocą świecą jak latarnie
Eufoniczne dźwięki rozlewają się po rynku
I toną ich emocje mniej pretensjonalne
Na krakowskim disco w kościelnym budynku
By zyskać nad chaosem pozorną kontrolę
Zakładają uśmiechy przekwitłe dzieci kwiaty
W szklance bezradność mieszając z alkoholem
Krzyczą peace and love and tabletka ecstasy
Nie wiem czy istnieje realne szczęście
Konstrukty w głowie nie pasują do świata
Jeśli życie to chwila ja z wami nie biegnę
Choć może to tylko marihuana
Kryształowe oczy nocą świecą jak latarnie
Eufoniczne dźwięki rozlewają się po rynku
I toną ich spojrzenia mniej pretensjonalne
Na krakowskim disco w kościelnym budynku
By zyskać nad chaosem pozorną kontrolę
Zakładają uśmiechy przekwitłe dzieci kwiaty
W szklance bezradność mieszając z alkoholem
Krzyczą peace and love and tabletka ecstasy
Człowiek od tysięcy lat patrzy w ogień —
mami go ciepło i język płomienia,
którego mowy nie zna.
Człowiek od tysięcy lat grzebie drugiego człowieka,
jakby sadził go w ziemi na nowo.
Pije wodę, która płynie przez jego własne ciało,
i modli się, by go nie zatruła.
Człowiek krzyczy, gdy go boli,
a potrafi milczeć, gdy boli okrutnie.
Od tysięcy lat kocha,
choć czasami miłość sama całą robotę za niego odwala.
Wstaje rano, żeby coś złapać,
dotknąć, polizać, obrócić, schować i uciec,
albo wszystko naraz — żeby nie zwariować.
I jeszcze robi głupie miny.
Człowiek od tysięcy lat pisze wiersze,
więc i ja piszę.
Chociaż wiem, że ten wiersz już kiedyś był
i w „chmurze” nad jaskinią się mienił…
i choć się bardzo starał…
…nikomu, on k…, życia nie zmienił.
Krzemo Gorai H+Ai
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Sylvia · Opublikowano
Przez Sylvia · Opublikowano
Przez Nata_Kruk · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Nie da się ukryć.. gdziekolwiek pójdziemy, tam się.. jest. Bardzo ładny wiersz... o tęsknocie za normalnością. zacytowane... doceniaj peelu każdy wschodzący ranek... w pokoju, nawet, gdybyś spał na.. strychu.
Przez Nata_Kruk · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Panie Ropuchu... nie wywołuj hien z puszczy. Prorocza treść, ale dobrze skrojona. Fragment, jw. .. idźmy bez waśni... :) po błękit w głowie... NA ZAWSZE... :) Tego się trzymajmy.
Przez Krzemek Gorai · Opublikowano
