Unhappy hours

[Lidia Maria Concertina]

Są telefony, które aż urywają się od śmierci
A wieczność - jest tylko małą bitewką pokonaną na własnym polu

Zawsze można by więcej, lepiej
Zawsze - a czemu nie w tym właśnie momencie?

...  Żeglują przedwiośnia i lilie, celofan rzeźb szeleści efemerycznością brązu
Tak! To wszystko to były życia! Płaczę pośrodku sali egipskiej w Luwrze ...
Muszę nadrobić: jak dotąd zwiedzałam tylko hipermarkety. 

Tchnienie.
Odpoczynek od bodźców. 
Pod wodą - płaczący płetwonurek. 
Wszyscy toniemy w podobnych okolicznościach. 

Nie robię nic dobrego dla ludzi.
Oni - na mój widok wyrzuają stoły przez okna. 

Każdy - z pokerową twarzą. 

Ba! ... Talia na szczęście jeszcze cała. 

Ogrywa mnie, choć bez sukcesu. 

Płoną przeroczyste ogniska powietrza
W środku lasu składuję pognieciony asfalt niewydeptanych ścieżek ...Trafisz tu? 

Niewidzialna vendetta - ten motłoch przestraszonej nicości. 

Płaczę - oblekając się w pustkę - łacińskiej dzielnicy. 
Nikt nie rozumie mojego esperanto!
Tułam się po nocnych lokalach w nadziei, że ktoś zmieni pościel na brudnym sienniku starannie wypomadowanej głowy... 

Boże! 
Moby Dick i Goliat przy jedym stoliku! 

Skorupa ziemi - potłuczona na maleńkie kawałki ...
Panowie, nie mam pojęcia, co w tej sytuacji zjemy dziś na obiad ...
 

[Leszczym]

@Lidia Maria Concertina wiesz co mi się wydaje? Zaczynam serio przypuszczać, że wbrew pozorom bardzo, ba szalenie, kochasz ten świat ;))