Historia edycji

Ciągle w życiu zastanawiamy się "Co by było, gdyby...". Mijają dni, mijają lata, a my wciąż stawiamy sobie te samo pytania: "Co by było, gdybym się załamała?", "Co by było, gdybym była brunetką, a nie blondynką?", "Co by było, gdyby droga, po której kroczę, stała się bardziej skomplikowana?", "Co by było, gdyby świat wywrócił się do góry nogami?"... Stale zastanawiamy się "Co by było, gdyby...", pragnąc poznać odpowiedzi od razu, obawiając się o przyszłość, zadręczając się przeszłością, lecz zapominając o teraźniejszości. Rozważamy tysiące kombinacji, możliwych rozwiązań i scenariuszy, którymi może potoczyć się życie. W tym wszystkim jednak jesteśmy zagubieni, zatraceni w wirze obaw, strachu, niepokoju, stresu życia codziennego. Poddajemy się presji i uwięzieni w pułapce własnego umysłu pozwalamy, by ogarnęło nas zapomnienie. Zapominamy jak jest "tu i teraz", zapominamy co posiadamy w tej chwili i ze strachu popełniamy błędy. Zaślepieni, pędzimy przed siebie, dajemy się ponieść przez złudne wyobrażenia. Iluzja życia, jaką się karmimy wprowadza nas w stan nieświadomości. Nie doceniamy tego, co mamy. Nie cieszymy się z drobnych rzeczy i gestów. Nie cieszymy się z ciepłego słówka czy czułego uścisku tak, jak cieszyć się powinniśmy. Ten cały pęd, galop, sprint przez życie napędzany jest właśnie przez strach. Ja na to odpowiem: "nie lękajcie się". Słowa tak proste, a w tym wszystkim tak ważne. Nie lękajmy się zwolnić i rozejrzeć dookoła. Nie lękajmy się przystanąć i wysłuchać serca. Nie lękajmy się przeszłości, ani przyszłości. Żyjmy tu i teraz. Każda chwila jest tak ulotna... Kochajmy tu i teraz. Serce przepełni się radością. Bądźmy tu i teraz... bo tylko tu i teraz jest ważne. Tak więc jestem tu dziś i apeluję do świata i ludzi. Zwolnijcie, przeżyjecie to życie jak najlepiej. Pokonujcie strach, może właśnie wtedy zaczniecie cieszyć się z małych rzeczy...