Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Trzymam go w ręku
On dotyka moich warg
Płonie żarem gdy biorę go w usta
Połykam go w całości
Zaciągam się jego zapachem
On czule oplata me ciało
Wchodzi i wychodzi ze mnie
Głaszcze po włosach
Kołysze do snu ---

A teraz śpi
Spłonął w ogniu miłości---

I choc dzielę się Nim z innymi
To ze mną pije poranną kawę
Tylko On słucha gdy płaczę
w poobiedniej ciszy
Wtedy rani mi nadgarstki

Wyrzucam Go czasem
lecz zawsze powraca
Stworzył mglistą pętlę wokół szyi
Sycę się Nim każdego wieczora
Swoista symbioza tanca przez palce---

Samotnośc jest radością

Wieczny kochanek---

Dym z papierosa

Opublikowano

Miło mi powitać na ów Forum ;-)
Wiersz jest bardzo prowokujący - szczególnie w 1 zwrotce naprwoadza czytelnika na pornograficzne wręcz myśli, Miejscami jest jednak zbyt oklepany (np. ten "ogień miłości") i dość mocno bezpośredni, przypominający prozę (np. dwa pierwsze wersy 4 zwrotki). Nie wiem również czy są tu aby naprawdę konieczne to "wielo-myślniki"? Jednak, jako dość nałogowy palacz ;-), przynaję, że temat wiersza jest dośc ciekawy - ostatni wiersz może być, ale nie musi - wtedy byłoby bardziej tajemniczo ;-)
POZDRAWIAM!

Opublikowano

absolutnie się zgadzam z przedmówcą w każdym calu, więc nie będę sie powtarzać.
Początek niezły ale momentami sprowadzasz na ziemię.
Temat interesujący.

Ode mnie ++
Pozdroofka

Opublikowano

Witaj Czerwień krwi. Czerwony to mój ulubiony kolor :) właśnie stwierdziłam że mam dobry gust:) choć jestem nie paląca... i nie mam kochanka... :).Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zanim Pan odwrócił twarz, świat zdążył zgnić od środka. Ludzie pili krew swoich braci jak wino, ludzkość weszła w głąb własnego zepsucia, fałsz stał się muzyką życia. a człowiek sam poczuł się bogiem. Zaczęło się od ciszy. Tak głębokiej, że nawet grzech nie miał już czego szeptać. Ziemia — rozszarpana jak ciało po spowiedzi — parowała krwią dzieci, które nigdy nie urodziły słowa „dlaczego”. Niebo było martwe. Anioły, obdarte z sensu, leżały w błocie jak zużyte skrzydła, a Pan — Pan siedział na tronie z gwiazd, większy niż cała nauka, i powiedział: „Dość.” Z Jego ust spłynęła światłość, ale nie była już łaską. Była nożem. Rozcinała kontynenty jak pępek starego stworzenia, i morza wróciły do swoich matek — do ciemności. Ludzie? Wydłubywali oczy, żeby nie widzieć końca, a potem modlili się do własnych odbić w kałużach, bo tylko one jeszcze słuchały. Miasta pękały jak szkło pod modlitwą. Krzyże się topiły, kościoły tańczyły w ogniu jak pijani prorocy, a Jezus, obdarty z miłosierdzia, szedł przez płonące ulice i krzyczał: „Nie znam was.” Wtedy czas się zatrzymał, i nawet śmierć zaczęła błagać o życie. Wielki Bóg zamknął dłonie, jak dziecko, które nie chce już patrzeć na swój rysunek. Świat się zmieścił między palcami, zadrżał, zapłakał — i pękł. A w pustce po nim został tylko oddech. Nie Jego. Nie nasz. Oddech samego nic.  
    • Słowa mają swoje serca. Czasem wystarczy jedno, jak pieniążek.   Każde zauważę, podniosę, jak żebrak. Ale najbardziej lubię, kiedy śpiewa lub gra - przystaję i słucham.   Zabieram i chowam, bo coś robi ze mną, choć takie jedno i małe.    
    • I tacy co plują I tacy co czynią Przecelnie spisałaś Obłudność Dziewczyno   Pozdrawiam ;-))
    • @Łukasz Wiesław Jasiński Dziękuję Panie Łukaszu, ludzie mówią różne rzeczy, mądre i niemądre.
    • Zawsze jest fajnie:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...