Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pajęczyna

FilipDob
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

FilipDob

FilipDob

Opublikowano
Opublikowano

Rozrywasz pajęczyn wstążki, 

byle by zostawić popiół, 

Jakąś chorą cząstkę głowy,

jakąś chorą zdobycz dnia. 

 

Wiersz obfity w zdania, 

bez wyrazu, snujący się 

od delikatnego koloru, 

do delikatnego koloru. 

 

Dni są bez, dni gorzkiego chleba,

Krwawi drzewo, krwawią kartki, 

rozkopane doły dawne. 

 

Przy listach siedziałem długo, 

by pamiętać, że pamiętam. 

Zakuty w kajdanki ścian, 

odbijam się od nich i wklejam. 

 

I tylko dom i dom,

okien drży rozmyta kreska, 

I tylko pajęczyn wstążki, 

śnić na jawie kilka lat.


 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • hollow man
      Róża

      Przez hollow man · Opublikowano

      To się nazywa food porn ;)
    • bazyl_prost
      Wyrzucenie rękawiczki

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      @Leszczym w porządku, to jakaś fikcja, nikt nie zrobi z tego filmu
    • Robert Witold Gorzkowski
      Piloerekcja

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Czas  ponad rozedrganie ponad orzeźwienie  rzeka gładzi rozpalone ciała  wynurzając  pęcherzyki powietrza.   Oblepiają twoją skórę  pokutnie  posępnie a ja ponad wszystko  unoszę w palcach twoje ciało w ten rozgrzany sierpniowy poranek.   Jesteś w mojej  bluzie ciepło poranka  otula twoje imię otaczasz się  pięknem a one w nim wyglądają.   Na mokrym  czarnym materiale  jak znak dziecka spragnionego pokarmu  jak krople  zimy zwilżają spiechszłe  usta  ten co widział nigdy nie zapomni.   Uniesie wspomnienie głęboko  zazdrośnie  tłumnie  aż do szału  aż do wariactwa ukojenia światłem.   Twój oddech sprawia  że słodycz którą znałem  nie niesie już takiej rozkoszy  tej co na zgubę   jak wyuzdanie pali.   A ruchy jak gwiazd wybuchy z ich eksplozją na podniebieniu  na strzelistym firmamencie  tak niebieskim jak oczu twoich śnienie.   W ich wnętrzu płonę a na powrót z tej otchłani z blaskiem odsinieję.      
    • Benjamin Artur
      Poeta, kosmiczny podróżnik

      Przez Benjamin Artur · Opublikowano

      Są galaktyki, których nie odwiedzam, Są miejsca, do których nie zaglądam, Są płyty, których już nie słucham — Song for Guy nie na moje serce.   Jestem zbyt wrażliwy, by umierać Od jednej z najpiękniejszych nut. Samotny mężczyzna Eltona... Zagrajcie ją po mojej śmierci.   Nie piszę już wcale i nie oglądam. I mam jedną z tych przykrych zalet: Nie czytam też na czczo poezji. Jestem Arlekinem strof dell’arte.   A co teraz będzie — i potem? Nieważne. Tylko dłońmi trzasnę, i będą zmykać Literki, półsłówka, sylaby i słowa — Jak z tabakierki wylecą w powietrze: Najpiękniejsze ze strof — moje wiersze.   Elton John, Blue Eyes, Jump Up! Spróbujcie nie szczekać, nie warczeć. Odpuśćcie. Odejdźcie. Na zawsze. Nie zastąpi już nic tych opadłych liści, Chyba że narodzi się ponownie Elvis —   W tobie, w twojej fryzurze — I zaśpiewa nam poemat Najpiękniejszy z słów... A ja wszystko to jeszcze raz Opiszę.            
    • Leszczym
      Wyrzucenie rękawiczki

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @bazyl_prost Ten opis jest metaforą, wziętą z szeregu wydarzeń, które przecież jako całość, a podobno jest jeszcze licencja poetica, no to ogólnie wiadomo, że się nie wydarzyły. A może inaczej, wydarzyły się tylko w sposób nie dosłowny. Również w sposób nieco przynadinterpretowany. Zresztą ja nie muszę tego tłumaczyć, w ogóle nie mam obowiązku komukolwiek tłumaczenia się. Co było niejasne, wytłumaczyłem już po setki razy. Jedni sobie żyją prozą dnia codziennego, mnóstwem obowiązków i wykonywaniem najróżniejszych zadań, a drudzy sobie żyją w sposób nieco bardziej artystyczny i metaforyczny. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...