Kołyska zbita ze strof

[Valanthil]

 

Połóż ucho na chłodnej stronie miękkiego.
Wczuj się w puls ziemi, w hipnozę rytmu.
Utul sierść pobliskich zwierząt i Księżyc.
Świadomość niech czeka na brzegu. Ty odbij.

 

Jasiek, kołdra i pościel to nocni sojusznicy,
rzuć im się w cztery rogi.

 

Sny będą dobre, zasłużone.
Nabierzesz wysokości,
zmienisz beton w polne zioła.

 

Złe brata się z mrokiem, łapie zagubionych,
lecz kiedy śpisz, z powiek masz tarcze,
a ze mnie stróża.

[dgghj]

@Valanthil kurcze, kurcze, niezłe. Z powiek tarcze. Przyciągnął mnie tytuł, bo z zasady nie czytam, jeśli ktoś mnie wcześniej nie skomentuje.

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.