Przytul Mnie Swoimi Łzami

[Dekaos Dondi]

W jednym z moich światów jest wieczna wiosna.

 

Trzymam je zamknięte w ochronce umysłu.

 

 

 

Kiedyś uchyliłam najmniejsze drzwi.

 

Na próbę.

 

Jak zareagują obserwatorzy.

 

 

 

Porwał mnie przedziwny, niesamowity taniec.

 

Wirowałam naga na łące,

 

kwiaty przyobleczone śpiewem skowronka,

 

szybowały nade mną,

 

a pasikoniki wielkie jak kotki,

 

przeskakiwały szaloną radość.

 

 

 

I nagle usłyszałam pogardliwe słowa:

 

to jakaś ześwirowana wariatka.

 

 

 

Nie ośmieliłam się wypuścić pozostałych.

 

A może wtedy powinnam.

 

Na przekór wszystkiemu i wszystkim.

 

 

 

Powiedziałeś teraz,

 

że chcesz dzielić ze mną moje troski,

 

więc mam cię przytulić swoimi łzami.

 

 

 

Tylko zanim zacznie padać deszcz,

 

gdyż później nie odróżnisz jednych od drugich

 

na mojej twarzy.