Dziewieniszki

[Alwida_Bajor]

Jurgis Kunčinas.

 

Jest taka wieś z zamierzchłych czasów

Na skraju puszczy Rusi Białej...

 

W Dziewieniszkach żyją bóstwa i bogi.

Siwy starzec wskrzesza dawny święty ogień.

Węże ciepłe mleko z naczyń glinianych spijają.

Ciągną się na skraj świata przepaściste lasy.

 

W Dziewieniszkach żyją diabły i diablice.

Na dziewczyny polują wiedźmy czarownice.

Słychać pieśni przez pasterzy śpiewane.

Widać kamienie z gruntu niewyłuskane.

 

W Dziewieniszkach żyją ludzie –

Bez bogów, bez wiedźm łaskawego znaku.

Ptaki wydziobują z dłoni ziarnka,

Ptaki niosą wieści na kraj świata,

 

O tym, że daleko pośród zapomnianych gajów

Pośród krętych ścieżek, rojstów, wilczych tropów,

Do tej pory żyje – niesmiertelny szczep.  

Do skraju puszczy sięga żuraw przy studni.  

 

Tłum. z litewskiego Alwida A. Bajor

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.