****

[Michał Pajek]

Mam nadzieję, że mnie słuchasz,
chociaż wydajesz się głucha.
Już jestem sobą patrząc przez okno
Mam własne oczy i stado myśli.

Nie jestem już niczyim głupcem
Muszę się uczyć i muszę widzieć
Ciągle kupuję wspomnienia w sklepie na dole,
że „kiedyś”, „lepiej”, „dobrze”

Byłem zagubiony chodząc po Broadway’u który wrzeszczał,
mieniąc się żółcią
Który kpił i patrzył
I ja patrzyłem wgłąb siebie

Czytałem i wysyłałem listy do siebie
Czasami słuchałem deszczu i krzyku Janis
„Wolność” to tylko słowo zamiast „nic do stracenia”, babe

[Piotr Sanocki]

Na przyszłość radzę pomyśleć nad zwężeniem formy. Mniej słów, mniej dosłowności. Mniej cytatów i obcojęzycznych zwrotów.

Pozdrawiam serdecznie