Sanktuarium

[Arsis]

Wiem, że tam jesteś, zagłębiona w niszy czasu, w otchłani cienia…

 

Porywają mnie wichry spopielonych wspomnień,

wskrzeszone nagłym tchnieniem nocy…

 

Gdzieś tam, w odmętach okrutnej pustki,

w zwiotczałych zimnem sinych obłokach,

w kalejdoskopie czarno-białych widm paradujących nieustannie przed moim mętnym wzrokiem…

 

… w drżących płomieniach  świec

bezkres mroku…

 

Potykam się ―

o martwe

― przedmioty…

 

… splątane do granicy bólu, poszarpane bezlitosnym wiatrem…

 

Skupiam swoją uwagę, próbując dostrzec

jakikolwiek ruch w przestrzeni…

 

Otacza mnie trzeszczący szum

radiowych głośników…

… niezrozumiałe szepty, głosy,

transmisje obcych z odległych planet…

 

Brunatne zacieki

na ścianach ―

układają się

― w tajemnicze symbole…

 

Topniejący śnieg

na ulicach

Sankt-Petersburga,

Leningradu, Piotrogrodu…

 

Mieniące się krople skapujące ze zwisających sopli, z rynien, gzymsów…

Jaskrawe

słońce,

błękitne niebo…

 

… terkoczące na kocich łbach karety…

 

Cyrkuł, ekskluzywny hotel, most…

Mieszkanie Soni Marmieładow…

 

A może oddział chorych na raka,

w którym dogorywał Oleg  Kostogłotow?

 

Wyszedł na wolność,

rozpływając  się w szarym stepie na wieczne osiedlenie…

 

… ktoś, chce mi coś przekazać, co?

 

Trzeszcząca gramofonowa płyta…

Głęboki fotel,

lustro stojącego trema…

 

… bulgotanie splątanych

pod sufitem

żeliwnych rur…

 

Kurz zasłania

widok ,

jak kosmiczny pył

― wirujące galaktyki…

 

Jakieś widma,

twarze,

niewyraźne obrysy (kontynentów?)

 

… przemykający obojętnie duch mojej umarłej niedawno matki, a może ojca?

 

Jewgenijo…

… Jewgienijo…

 

… kochasz mnie, prawda?

 

Zapętlająca się otchłań…

 

Wybacz za mój

bełkotliwy ton, ale upiłem się,

ponieważ oddziela nas granica niemożliwego…

 

Prześladuje

mnie ―

― twoje imię…

 

W pokoju za ścianą

dokonało się

― zmartwychwstanie…

 

… czyjeś nieustanne szepty ― przeklinają okrutną śmierć…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-01-30)

 

 

 

 

Edytowane 30 Stycznia 2022 przez Arsis (wyświetl historię edycji)

[Somalija]

@Arsis Zbudził mnie wiatr, ale nie żałuję bo mogę przeczytać Twój wiersz... pełen tęsknot i emocji. 

 

W marcu będzie rok? 

[Arsis]

@Somalija czeeeść, aga... marcowa okrągłość... marcowa...

[Somalija]

@Arsis A wiesz, że pamiętam o tym z wierszy... zaglądałam do Ciebie i czasem do Ciebie pisałam, ale Ty nie reagowałeś, więc przestałam pisać i kiedyś trafiłam na bardzo smutne wiersze, poczułam że muszą być prawdziwe i dodałam Ci serduszko i komentarz...