Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czeluści


Rekomendowane odpowiedzi

@Wędrowiec.1984

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Do bólu sarkastyczne lub wyraz  odrazy dla romantyzmu a może jedno i drugie:) 

Takie czasy życie dla wyższych idei, rozkminianie nad swoim marnym polozeniem walka z wiatrakami.

Kichot by się odnalazł, Dante z Boskiej Komedii też przeszedł męki zwiedzając zaświaty i tęskniąc za Beatrycze. 

Niezaprzeczalnie mamy swoich niespełnionych  bohaterów . Mojego rycerza Cenię wyjatkowo i nie koniecznie na białym koniu, chociaż Rosynant chyba nawet był tej maści. 

Nieważne dla mnie taki był:) 

@Wędrowiec.1984 no i masz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Annaartdark Sancho Pansa miał niewątpliwie ciekawe życie u boku swego pana. :)

Z Don Kichota nie ma się co śmiać. Przecież to ideał rycerza, przerysowany, fakt, ale jednak.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, biały był. Dokładnie.

 

PS: Twój rysunek nadaje się idealnie na okładkę jakiejś płyty albo książki. Nic tylko dodać tytuł :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Wędrowiec.1984 to Cię zaskoczę to szkic P.Picasso:)

 

Kocham tego rycerza na białym koniu lub jak to śpiewa Nocny Kochanek koń na białym rycerzu. Swoją drogą lubię ten prześmiewczy utwór ( z resztą na imprezie u mnie w domu często go załączam)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 miesiące temu...

@Annaartdark Jeśli Anno to prawdziwa historia, to dzisiaj czyta ją się z uśmiechem i powiem szczerze z politowaniem. Era romantycznej miłości dawno minęła, co chcesz to masz, bierzesz kiedy chcesz.  Balkony puste i serenady pod nimi, na ławeczkach w parku wysiadują tylko znudzeni starcy. Miłość zamieniła się w pożądanie, schodzi pomaleńku do annałów historii.


Miłego wieczoru.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie do mnie, ale pozwolę sobie.

Prawda, tylko że to nieprawda - czytaj jak chcesz.

Większość? Większość nie zawsze ma rację, a właściwie, to nawet rzadko ją miewa, a epoki się przeplatają lub "żyją" obok siebie. Tak na na marginesie TE relacje w epoce romantyzmu nie zawsze, a może rzadko kiedy kończyły się na platonicznych związkach. Żeby daleko nie szukać, przywołam tylko naszego sztandarowego romantyka, A. Mickiewicza, który utrzymywał stosunki (dosłownie) z wieloma kobietami. Podsumowując. Pozwólmy sobie pisać o uczuciach, bo są one ciągle częścią naszego świata, chociaż może większość rzeczywiście stara się spychać je na margines.

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czy jest prawdziwa? Jest  najpiękniejszym wspomnieniem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Era romantycznej miłości nie minęła, zanika owszem.

Jednak znam i takich którzy zachowali ten unikatowy pierwiastek romantyzmu.

Pożądanie w duecie z romantyczną miłością to wyborne połączenie.Jednak być może masz rację że to dziś deficytowe. 

Dziękuję że przeczytałeś utwór bardzo dla mnie ważny. 

 

To że ,,większość,, rzadko miewa rację to szczęście. 

Zawsze wolałam identyfikować się w grupie mniej licznej:)

 

Ach ten cudowny romantyzm dzięki platonicznym uczuciom, wymusił stworzenie pięknych utworów. 

Jeśli faktycznie związków takowych było niewiele, to też dobrze. 

Choć uwielbiam niespełnioną miłość tamtej epoki. 

Dziękuję za Twój komentarz

A pisanie o uczuciach jest najbardziej autentyczną formą, nikt nie może nam tego zabrać. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • gdy się beton w głowie zwiąże pneumatyczny młot ma problem
    • Z tego "się" nie potrafię na ten moment wybrnąć. Zapraszam do zabawy z tekstem.  @aff to nie ADHD, to ciekawość. @Rafael Marius instynkt samozachowawczy, czy instynkt poznawczy?  @andreas życie. @iwonaroma morfina. można "świat staje na głowie"
    • We łzach obmyję swoje dłonie szalonych myśli bieg powstrzymam co gnają jak spienione konie spojrzę innymi już oczyma sercem przeciągnę po sumieniach i spalę słowa już wymarłe obdarte puste bez znaczenia nadam rozmowom nową barwę rozbroję smutek z bezsilności ułożę sny w spokojnej ciszy rozkażę w górę biec miłości i może wtedy ją... usłyszysz
    • @Jacek_Suchowicz mógłbym je łamać                                     lecz wszystko w kanał                                     bo tradycyjność                                     to nie jest banał :) Dziękuję i pozdrawiam:) P.S. a oryginalnym raczej nie będę, wszystko już było, czy coś pominięte?   @Rafael Marius prawda, bo z pozycji horyzontalnej trudniej staje się do pionu:)) Dziękuję i pozdrawiam:) @andreas Fakt, choć wolałbym niespodziewaną spodziajkę :)) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • Słodka wojowniczko, skończmy już boje najwyższy czas o koniec wojny prosić: zbyt jestem już wyczerpany by twoje nieprzerwane szturmy dalej znosić.   Słabną me siły, rany me obfite, że jeszcze żyję to cud nad cudami, widząc me serce na wylot przebite tysiącem strzał, które miotasz oczami.   Wciąż trafiasz celnie, nie szczędzisz mnie wcale chwały z sag srogich szukając dla siebie. Och okrutna, w jakiej będziesz chwale, mordując tego, co żyć chciałby dla ciebie?   Więc pokój uczyń i ulżyj cierpieniu, a uleczysz me rany w okamgnieniu.   I Edmund (choć żył w czasach Szekspira, wolał archaiczną pisownię. Wolno mu było, nikt nie sprawdzał): Sweet warriour when shall I haue peace with you? High time it is, this warre now ended were: which I no lenger can endure to sue, ne your incessant battry more to beare:   So weake my powres, so sore my wounds appeare, that wonder is how I should liue a iot, seeing my hart through launched euery where with thousand arrowes, which your eies haue shot:   Yet shoot ye sharpely still, and spare me not, but glory thinke to make these cruel stoures, ye cruell one, what glory can be got, in slaying him that would liue gladly yours?   Make peace therefore, and graunt me timely grace. that al my wounds will heale in little space.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...