Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kiedyś będę szczęśliwa.

julia2537
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

julia2537

julia2537

Opublikowano
Opublikowano

Kiedyś będę szczęśliwa.

Przeszywający na wskroś ból zniknie. Nie na zawsze- nie mówię, że pozbędę się cierpienia permanentnie- zwyczajnie nie będę go czuć tak często.

Znikną trudne kolorowanki. Brudny śnieg i śliskie drogi.

 

Krzywe pismo, niewystarczalność i wszystkie niedokładne wykresy.

Nie będzie zerwań i będzie dużo miłości, a ludzie będą rodzić się

i umierać nie z powodu chorób, bo znikną wszystkie choroby i

wypadki samochodowe, strome pobocza i dziurawe zjeżdżalnie.

I reakcje alergiczne- choć wtedy wszyscy byśmy poumierali…

Może tak byłoby lepiej.

 

Jeśli ktoś powie mi, że po życiu czeka mnie więcej życia, nie będę spać w nocy.

Oślepnę od patrzenia w sufit przez osiem godzin, które poświęcam w ciągu doby na sen i w końcu umrę, a tego się boję najbardziej,

 

bo czy jeśli po życiu jest więcej życia to znaczy, że gdy umrę to będę cierpieć bardziej?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • AdamU
      Kolęda

      Przez AdamU · Opublikowano

      Wśród nocy cisza, ciemno wszędzie, Tylko moje myśli krążą wokół Twoich snów. Zgubiłem siebie, nie wiem nawet gdzie, Każdy dzień jak cień, światło tu nie sięga. Czasem sięgać próbuję w przyszłość odważnie, Ale jest mi tu jakoś niewyraźnie. Tak pusto, głucho wszędzie, I nie wiem co to będzie. I czy cokolwiek  jeszcze będzie. Mówią, że życie to nie bajka, Ale nikt mi nie powiedział że to będzie thriller. Fabuła tej opowieści mi ucieka, Nikt i nic już na mnie nie czeka. Czuję chłód, choć w pokoju ciepło, Każdy mój uśmiech to gęba z plastiku. Lubiłem marzyć, teraz boję się, Że dawne marzenia to tylko zły sen. Za rogiem otwiera się dla mnie nowy dzień, I znów zapomnę, co znaczy "żyć". W koło i w koło, bez celu, bez końca. Czy znajdę siebie, w tym całym szaleństwie?
    • Amber
      Jako święty Mikołaj

      Przez Amber · Opublikowano

      @Leszczym Metaforycznie prezent odnalazł miejsce w tekście. Być może adresat doceni wartość prezentu :))
    • Corleone 11
      (... niebo czuwa)

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      @Natuskaa    Dziękuję Ci wielce

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .
    • Groschek
      może na rodzenie

      Przez Groschek · Opublikowano

      @violetta dzięki; publikuję tutaj tylko dodatkowo - normalnie na TwojeWiersze (jako RoMiś - bo 'Groschek' ma blokadę); tego portalu nie rozgryzłem do tej pory..
    • UtratabezStraty
      Krok w błękicie

      Przez UtratabezStraty · Opublikowano

      @Hiala @Monia @Domysły Monika @malwinawina @Leszczym, ponieważ zauważyłem, że jest tutaj taki zwyczaj, że autor dziękuje za polubienia swojego wiersza, to i ja wam dziękuję. I, jak już zapowiadałem, mam zamiar napisać własną interpretację tego mojego wiersza. Ponieważ spotkałem się tu na portalu z taką opinią, że interpretacja wiersza przez autora może zagrażać intuicji czytelniczej, to proponuję, żeby ci, którzy tak myślą tej interpretacji po prostu nie czytali. Ja ze swej strony uważam, że autor wiersza powinien być także uczestnikiem dyskusji o swoim wierszu, chociażby dlatego, że dla samego autora znaczenie jego poezji nie musi być wcale jasne, autor także może po upublicznieniu swojego utworu go niejako "odkrywać". Autor może także mieć świadomość, że jego autorska interpretacja własnego utworu wcale nie musi być jedyna i autorytatywna... .

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...