Klaudia Gasztold Opublikowano 3 Stycznia 2022 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 3 Stycznia 2022 Ćma uschnięta Wisi w rogu Błękitnej ściany Światło księżyca Dotyka jej skrzydeł Suchych i cienkich Jak usta kobiety Pozostawionej Samej sobie Na środku lasu Wśród wyschniętych liści Zgniecionych Nikomu niepotrzebnych Zaledwie szczery blask księżyca Obejmuje ze współczuciem Jej blady policzek I ledwo widoczną Usychającą łzę Klaudia Gasztold 4 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
A-typowa-b Opublikowano 3 Stycznia 2022 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 3 Stycznia 2022 @Klaudia Gasztold bardzo ładny wiersz, jednak smutny, tonami żalu napisany. Wiesz Klaudio, zastanawiam się czy warto usychać. Pozdrawiam ciepło. 2 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się