Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tuli mnie luksus ścian izolatki

która w bezpiecznym trzyma odstępie

świadomość moją od wieści z zewnątrz

o tym co w życiu ponoć niezbędne

 

czego nie widać - w oczy nie kole

zatem nie brodzę po nos w miłostkach

mijam szerokim łukiem okazję

by wiedzieć że ty wciąż jeszcze

                                             coś tam

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kłamie ten, kto mówi, że reklama w żaden sposób na niego nie działa. Nawet jeśli nie zdecydujemy się na wejście w posiadanie reklamowanego obiektu, to zaczynamy go chcieć - a to już połowa sukcesu owej reklamy. Oczywiście dotykam tu jedynie pierwszego dna wiersza ;>

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dawaj! Przecież na to właśnie czekam! Na interpretację!

Opublikowano

@error_erros Jakże mój introwertyczny umysł nie cierpi przebodźcowania! Jakże dzisiaj wszędzie głośno, hałaśliwie. Już nawet ludzie po cichu nie umieją rozmawiać. Naprawdę, nic tylko zamknąć się w miłej izolatce i rozkoszować się ciszą, brakiem nachalosci etc...

 

Niestety świat już nie będzie potrafił być cichy, bo hałas bardziej się opłaca. Nie znoszę tego.

 

Chciałeś, masz ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na mnie nie, bo niczego nie potrzebuję. Reklama to głównie leki przeciwbólowe, jedzenie, samochody (nie używam) i gadżety (nie znoszę) i ubrania (to, co się zużywa kupuję na bazarku lokalnym) czy meble (nie potrzebuję), wycieczki , linie lotnicze itp. - od Covidu nigdzie nie jeżdżę. Pozdrawiam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Moralizatorskie? No może odrobinę, ale jeśli potraktujesz motyw reklamy jako metaforę, to wierzę, że tego moralizatorstwa nieco ubędzie ;>

Tu napisałeś coś ciekawego, co skłoniło mnie do chwili zastanowienia. I wniosek mam taki, że ludzie mówią tym głośniej, im bardziej desperacko szukają kogoś, kto ich nie tylko usłyszy, ale i wysłucha. To taki paradoks, że ludzie są coraz bardziej wścibscy, a jednocześnie coraz mniej się sobą interesują - i tym, co mają sobie do powiedzenia. Mimo wszystko uważam, ze warto, nawet w hałasie i zgiełku, mówić cicho. Wtedy z tłumu sama wyłoni się osoba, która faktycznie chce Cię słuchać z uwagą.

Wydaje Ci się, że jesteś taki nie do ruszenia, dopóki bazujesz na pojęciu takiej oczywistej, twardej reklamy. Ale czy nigdy nie zdarzyło Ci się stać w kolejce w sklepie wśród tych wszystkich "towarów impulsowych" i nie sięgnąć jednak po tę gumę do żucia czy batona? Albo po baterie, bo były w zasięgu wzroku i nagle przypomniałeś sobie, że nie masz akurat w domu zapasu? ;>

Zresztą, kurde, motyw reklamy naprawdę jest tu tylko metaforą ;D

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jesli tłum tej komunikacji nie zagłuszy. Kurczę, jestem zdumiony jak eliminuje się ciszę z życia. Już nawet w pracy czy w domu musi lecieć w tle muzyka czy telewizor, bo jest za cicho. Ech...

 

A ja uwielbiam idealną ciszę, odnajduję się w niej doskonale. Tulę się do niej i chcę więcej i więcej. Cóż poradzę? Taki już jestem.

 

Jak napisala raz @Annaartdark, cisza jest piękna. Zatracam się w niej. Robię to, bo mogę, a ty sobie idź gdzie chcesz, Świecie.

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ta cisza, o której rozmawiamy, to naprawdę bardzo interesujące zagadnienie. Jestem teraz w pracy i właśnie gra u mnie radio - jak zawsze. I zastanawiam się: po co. Nic sensownego w nim nie mówią, leci po raz dziesiąty dzisiaj ta sama piosenka. Czy przypadkiem te radia w pracy nie są włączane właśnie po to, by wypełnić ciszę - tę zwaną "niezręczną", kiedy milczymy, bo nikt nikomu nie ma nic do powiedzenia?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiesz, mam podobnie. Im bardziej się starzeję, tym bardziej cenię właśnie taki odbiór dźwięków. Kiedyś muzyka grała u mnie non stop, a jako fana rocka/metalu zadowalał mnie po prostu łomot. A dziś łapię się na tym, że bardziej potrzebuję spokojniejszej, a głębszej muzyki - i większego skupienia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki! Starałem się, by ten wiersz był nieoczywisty, by pod tą metaforą reklamy mogło ukryć się wiele rzeczy. Że ta reklama, której unikamy, to mógłby być choćby profil na facebooku czy innym portalu osoby, o której lepiej byłoby już zapomnieć. Ale żeby można było  całości te internetowe realia też potraktować jako przenośnię do czegokolwiek, co tam komu akurat będzie pasowało.

Ogromnie się cieszę ;D

Opublikowano

@Wędrowiec.1984 A może to strach przed ciszą, powoduje zastąpieniem jej, narzędziem zupełnie przeciwnym...

A może to nasza rzeczywistosc tak bardzo nabodźcowana zmusza do ulegania jej mechanizmom? 

Ja swojej ciszy dawno temu nadałam kształt, więc skoro jest bohaterką tej rozmowy przedstawię ją:)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Annaartdark Dokładnie tak. Cisza pobudza refleksje, powoduje chęć rozmyślania o sobie. Można dowiedzieć się często niezbyt przyjemnych rzeczy. Po co więc cisza? Zagłuszę ją! Hałas ogłupia.

 

Obraz piękny ale mnie przedstawiać nie trzeba. Widziałem tę panią już wcześniej. :) Sądziłem, że to autoportret autorki, tymczasem to personifikacja ciszy... czyli... w jakimś sensie autoportret autoki. :-) 

 

Ech... a gdzie odnajdzie się anioł, który otuli tę Ziemię zabieganą?

;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • masz problem  nie szukaj pracy za chleb ona sama cię znajdzie  jak będziesz głodny    nie dadzą wiele  ale i umrzeć będzie trudno    szukaj pracy  myśląc jaka będzie z niej frajda  coś nowego byle jaka  to  osiem godzin kieratu    a ty  ty jesteś stworzony do...   nie wiesz do czego  stąd problem  od tego zacznij    nie myśl o swoim wykształceniu możesz być każdym    pomyśl na początek o polityce  może to to    wielka  niczym nieskrępowana kasa  i nie oglądając się  idź tą drogą    co ty na to    może uda ci się polubić  lekko płynące pieniądze    7.2025 andrew  Sobota, już weekend Miłego wypoczynku   
    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...