Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

 

alkoholika

 

 

Skoro przeżyłem
drżącym i słabym głosem 
proszę o miłosierdzie
drżącym i słabym wzrokiem
błądzę po znajomych twarzach
drżącą i słabą prawą ręką poprawiam

włosy na głowie
drżącą i słabą lewą ręką odkrywam się

z kołdry
drżącym i słabym głosem
proszę o szklankę wody

 

na widok dwóch plasterków szynki

kromki chleba z masłem

wzbiera się we mnie pierwsze po przeżyciu
drżące i słabe uczucie pustki

jednak

skoro przeżyłem 
ten koszmarny, nieludzki upadek
dwa tygodnie picia bez przerwy
teraz całkowicie trzeźwy
całkowicie drżący i słaby

nabieram

drżącej i słabej

odwagi

która wynika z odwiecznego obowiązku

każdego człowieka
jest walczyć 

o siebie

rodzinę

na początek

wskrzesić w sobie

drżące i słabe marzenie o lepszym 
kolejnym dniu. 

 

 

  Łódź, 12. 12. 2021.

 

 

 

 

Edytowane przez dach (wyświetl historię edycji)
  • dach zmienił(a) tytuł na alkoholika
Opublikowano (edytowane)

Byłem ostatnio z kumplem w Strykowie na GLS-ie. Nie zazdroszczę tej roboty, choć z tachem można wygrać na własne ryzyko.  A "wzbiera" nie potrzebuje "się". Tekst słaby, ale prawdziwy.

 

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Zobie Naprawdę się cieszę, że masz inne zdanie, ale oprócz czucia (którego autorowi nie brauje), trzeba jeszcze umieć to oddać słowami. Mówcą, pisarzem można się stać, ale poetą trzeba się urodzić. To nie moja słowa.

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Bywa że pewne rzeczy należy oddać takimi jakie one są, dlaczego pisać pięknie o czymś co piękne nie jest? Dodatkowo o tym co dobrze napisane często decydują znajomości ( nie mówię że zawsze tak jest, jednak wydaje mi się że często), do tego dochodzi jeszcze wiele innych czynników. Mnie poezja kojarzy się z wolnością formy i słowa, zamykając ją w ramy, to tak jakby zamknąć ją w klatce (wtedy nie poleci).

 

Trzymam kciuki za trzeźwość.

 

Edytowane przez A-typowa-b (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @kano Wiersz jest bardzo liryczny, miękki w brzmieniu, pełen tęsknoty - wszystko w nim płynie spokojnym rytmem. Zastanowiło mnie tylko jedno słowo: „szwędzą”. Wiem, że jest poprawne, ale ma dla mnie odrobinę potoczny, szorstki odcień i przez to wybija się z całej delikatnej tonacji wiersza. Może to tylko mój odbiór, dlatego zapytam - czy użyłeś tego świadomie, jako kontrast? Pytam z ciekawości, bo reszta jest tak subtelna, że to jedno słowo od razu zwróciło moją uwagę. Bo jeśli ma być koniecznie do rymu, to znalazłam jeszcze słowa błądzą  snują   krążą  migoczą przemykają
    • Kto powstrzyma ten czas Zatrzymaj, niech wszystko się cofnie Pragnę na nowo doświadczyć tej miłości Byłem z tobą w świecie pełnym miłości Nie zdążyłem poczuć siły miłości Kilka lat, jedna chwila i już cię nie ma Różowa gwiazda, nie my byliśmy dla siebie najcenniejsi Tańczyliśmy w życiu w zgodzie z naszym rytmem, rytmem miłości Zatrzymaj, wszystko już się zdarzyło, nieoczekiwany koniec Fotografie, pamiątki oraz wspomnienia pozostały Idźmy naprzód, ponieważ życie nie zatrzymuje się Zamknął się pewien etap życia, w sercu i pamięci nadal trwa Te dni i noce, radość w sercu, życie było cudowne Dziś serce ma kolor wyblakły, żyję wspomnieniami                                                                                                                                 Lovej. 2025-11-18                  Inspiracje . Czas wspomnień
    • @huzarc   dzięki bardzo. napadło mnie !!!         @viola arvensis   Wiolu.   wrażliwość i przestrach wpędzają człowieka w stany emocjonalne z których nieszczęśnik zdaje sobie sprawę ale nie może ich powstrzymać.   wtedy wybuchają wierszem.   ten nieszczęśnik to ja.   a ten kwiat......   już jestem spokojny.   pięknie dziękuję:)             @KOBIETA   Dominiko.   nie płacz :)                
    • @huzarc   Twój wiersz to poetycka wizja bolesnej przemiany która prowadzi do głębokiego poznania.   ostatecznie cykl przemijania (lutnia) nie jest straszny, lecz jest instrumentem który odbiera śmierci jej ciężar.   extra mocny !!!  
    • Ado niewyżyta! Ta baba bataty żywe ino da
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...