Królestwo Motyla

[Rafal86]

Król motyli ma kolorowe berło

Przewiązane płatkiem dzwoneczka

Z supłem z zielonego źdźbła

I okruszkiem chleba na szpicy

 

Na owadzich skroniach

Nosi dumnie zdobioną koronę

Wyłożoną małymi minerałami

Naniesionymi przez polny wiatr

 

Peleryna z urwanego liścia

Majestatycznie powiewa

Na różnobarwnych skrzydłach

Nadając władcy chmurnej powagi

 

Dzierży rządy nad monarchią łąk

Imperium bujnej zieleni i kwiatów

Kołysanych delikatnym świstem

Pośród gwizdów i szumu drzew

 

Malowane królestwo żywej natury

Muśnięte delikatną dłonią anioła

Przynosi duszy bezbrzeżny spokój

Pogodnego morza sięgającego za horyzont

 

Wpatrzeni w dal dzicy marynarze

Wędrują nim do prastarych źródeł

Cumując w rozłożystych portach

Tulonych złocistymi promieniami

 

Nocą księżycowi bajeczne nucą szanty

Pod rozpostartą banderą gwiazd

Niosąc opowieści o dalekich krainach

Położonych za oceanem marzeń

 

Lulani subtelnymi falami do snu

Fantazjują o wielkich przygodach

Przysypiając w rytm harmonijnej melodii

 

Patrząc na dziwaczne widowisko

Trzymając palec przy ustach

Tajemnicą jest uśmiech króla motyli

[Gość Franek K]

Najpierw myślałem, że chodzi o pazia królowej, później że o rusałkę admirała. A może to po prostu motyl i już :)

[Rafal86]

@Franek K

 

Trzecia wersja - wiersz jest zabawą słowem :)

[Rafal86]

@Dag

Kwestia prób, błędów i zabawy :) Dziękuję za miły komentarz :)