Twarz na łonie

[up72156]

 

                                       

 

                                

 

 

                                    T w a r z   n a   ł o n i e

 

 

O jakże bym położył twarz na twoim łonie

I pieścił ten guziczek słodki nieskończenie.

Od tego arcydzieła nic mnie nie odgoni.

Będę chłonął rozkoszy twojej każde drgnienie

I sam doznawał wzlotu duszy pod niebosa,

Upijał cielesności wonny powiew kwietny.

Powieki niech zasnuje łez dziękczynnych rosa.

Pochłonie nas wspólnota niechaj wieloletnia.

 

A stały się początkiem spojrzeń wspólnych więzy.

A stały się początkiem prozaiczne słowa.

Niełatwo nieśmiałości było przezwyciężyć,

Chociaż nam na obliczach uśmiech zakrólował.

Dotyki wspólne dłoni wcale nie za częste,

Które’m wreszcie odważnie pocałunkiem muskał.

Spojrzenia nieraz chmurne uznałem za klęskę.

Wyrazów przyzwolenie śledziłem na ustach.

 

Najlepszym przyjacielem wspólnych wzlotów, taniec!

Pierwszym stopiniem zbliżenia, szeptów chwile pierwsze!

To już najkrótsza droga, by przyszło kochanie.

I narodziły w nas się najpiękniejsze wiersze.

W jaźni zakiełkowały słowa jak kajdany

I wypłynęły nocą dwojgu pod jabłonią.

O jakże ciebie kocham. I tyś jest kochany.

W Edenie zamieszkamy, moja przy twej skroni

 

I będę głowę składał miłośnie na łonie,

Uroki chłonął ciała, wzbudzał drgnienia duszy.

Gdy wzlecisz ku niebiosom, do nóg się pokłonię.

I jeszcze wciąż i jeszcze, nieskończenie kusił.

I wlewał eliksiry do utraty tchnienia,

Aż dni się nam wyczerpią, nastąpi skończone,

Radosne miną noce, rozdzieli nas ziemia

I tylko ognik jasny przy wieńcu zapłonie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Nata_Kruk]

Taka czcionka, nie ułatwia czytania, ale powoli.. da się przebrnąć. Opisałeś praktycznie całe życie pary,

język z innej epoki, to nie zarzut.. chcesz tak, pisz. Jak na erotyk, za dłuuugie to jest...

Pozdrawiam.

 

[graf omam]

Przez język przypomina to tren niż erotyk 

Bo zamiast mnie unosić rozpalać wyobraźnię jakoś dusi do gleby  ;) 

Edytowane 22 Listopada 2021 przez M do K (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Język archaizowany, ładny, dla mnie to wiersz miłosny, chociaż zaczyna się od samego sedna, co jest raczej wbrew ars amandi. No i ta czcionka rzeczywiści raczej przeszkadza, niż pomaga. Pozdrawiam