Taryfa popółnocna

[Lidia Maria Concertina]

W głowie kraczące skowronki, piejące kolibry i tony długów lekkich jak piórko - wyłącznie dla bezmyślności działającej z otępiałą premedytacją (...) 

Nie da się kupić dwóch rzeczy: miłości i rozumu.
Nieliczni szczęściarze dostają je za darmo.
A ja - co? Kompletuję wyprawkę - na co? Ponoć po czterdziestce to już tylko na tamten świat. To bzdury!

... Bo wszyscy jesteśmy ruchomym arrasem, kanwą ludzkich historii - bywa, że trwających kilka chwil, które zamieniają się w całe życie.
Chyba większość tak ma? Serce w pareo i rozum w bikini -  'chwila' dla mnie. 

Nie ruszam się z miejsca: z siebie. I dobrze mi tu. I co z tego, że nie pójdę do nieba? Co z tego, że panteon bogobojnych altruistów strąci mnie do piekielnej studni? Tam też można ugasić pragnienie. Zależy, jakie drinki się lubi.

 

Ja żyję w prawdzie hedonizmu, w prawdzie własnej nieatrakcyjności społecznej i niedostosowania: do życia ze spokorniałym tomikiem codziennych rozmów i milczeń, wyjącej kokieterii, skamlącej furii ...

Ja tego nie robię, bo wiem, że i tak jesteśmy skazani na niebyt.

Do diabła!
...pojadę dziś taksówką.