Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dwuzwrotkowiec


Rekomendowane odpowiedzi

@Nata_Kruk

Takie byki robię coraz częściej. Tak być nie musi ale jest.

Już się z tego tłumaczyłem. Robię to kolejny raz. 

Nie mam żyłki komentatora. Nie chcę nikogo urazić swoimi

opiniami. Uważam, że wstawianie punktów to zachęta do

rywalizacji o prymat. Mnie to nie kręci.

Oczywiście, że czekam na wpisy pod moimi rymowankami.

Inaczej nie wrzucałbym na forum żadnych rymowanek bo

by ich nie było. Nie piszę dla siebie ale innym do poczytania.

Widzę wyraźny spadek osób komentujących pod moimi wierszami.

Może to jest to swego rodzaju rewanż. 

Jednego nie można mi zarzucić. Odpowiadam na każdy komentarz.

 

Serdecznie pozdrawiam :)))

HJ

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Henryku... 'byczek' każdemu może się przytrafić, mnie także kiedyś wytknięto, natychmiast poprawiałam.

Nie masz.. "żyłki komentatora".. ok. i czekasz na wpisy, bo na orgu chyba wszystkim na nich zależy.
Czy ktoś omija Twoje w ramach.. "rewanżu".. wątpię, ale wiem, że nie pod każdym wierszem da się być,

bo za dużo pozycji naraz i "mkną" w dół, jak pendolino.

Co do punkntów, cóż.. forum ma taką funkcję, to ludzie punktują, też to robię, ale najmilszą chyba rzeczą jest wyważony komentarz, nawet z uwagami, a te czasami pomagają....
To prawda, zawsze spieszysz z odpowiedzią i wpadają kolejne, często zabawne rymowanki. Tak trzymaj.!
Pozdrawiam równie serdecznie... :) 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Henryk_Jakowiec Mniejsze ci ja widział mini,
                                    co to szukasz... oko wykol.
                                    Naukę zadaj jak chcesz szykom,

                                    wolisz gołe, Henio... kminisz.

Trzymaj się zdrowo pradziadku.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ludzie w każdym mieście umierają tak samo. Wieczorem, gdy dzień milknie, albo przed ósmą rano.   Gasną jak świecy ogarek lub jak w kominku płomienie, I zostawiają po sobie długie, nieme wspomnienie.   Za bramą stają się ciszą co w każdym mieście tak samo chłodem wita i pustką. I nie wypuszcza z ramion.   Ludzie w każdym mieście odchodzą w bezmiar tak samo. Kochani czy niekochani, żegnają się za bramą.   A brama cicho skrzypi Z każdym ostatnim westchnieniem, I potem już tylko cisza okryta łzą i milczeniem.   Ludzie w każdym mieście Umierają tak samo, Mgłą się kładą przy ziemi Za zimną, stalową bramą.
    • @klaks zatkało Cię, że nie odpowiadasz?   
    • Podpowiem:  pali kot - z wykształcenia filozof    
    • Ulubione kwiaty twe Rosną wiesz zapewne gdzie. Ulubione kwiaty twe Znów przypominają cię. Ten ich kolor i ta woń Twoje oczy, twoja dłoń. Wszystko to w pamięci mej Ciągle żyje, ciągle jest. Tak jak kiedyś rosną sobie I nie myślą , co kto powie O ich wdzięku, czy zapachu, O dziewczynie i chłopaku. Ulubione kwiaty twe rosną wiesz zapewne gdzie, ulubione kwiaty twe znów przypominają cię. Tak bym chciał powrócić tam, Kiedy wiosna, kiedy maj. Chociaż jesień na mej głowie, Tęsknię bardzo dziś po tobie. Chociaż pora już nie taka, by rozmyślać o tych kwiatach, Piotr woła do nieba bram, Przecież.... ja już byłem tam... Ulubione kwiaty twe.....  
    • przestrzeń zamknięta w słowie "kiedyś" przecież jakaś istnieje, mimochodem zastygła w osobliwej dwuwymiarowości pokój luster, nie przeczę, dziwny   wejście smoka w niebezpieczne miraże fragmenty szkła odbijają nieistniejące twarze widać kurz - tańczy w drgających promieniach walczy o przetrwanie, o moment uwagi   jak usta jeszcze chwilę nad lustrem wody wzrok łapie oddech, czepia się złocistej nici i widzę, prawda to? czy projekcja? synaptyczne połączenia rwą się i zrastają   tworzą nowe mapy dawno odkrytych lądów widać, archiwista mieli codzienność tkając istotne obrazy z nieistotnych zdarzeń to tylko złudzenie pamięci, fatamorgana czasu   półprzepuszczalne membrany wspomnień filtrują obrazy i dźwięki dawno przebrzmiałe zostawiając osad niedopowiedzeń na dnie szklanki z wczorajszą herbatą  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...