słońce zachodzi jak dojrzała dynia
liście się ścielą czerwono złociście
kąśliwy podmuch dywany rozwija
pajęczyn szarpiąc strzępy obwisłe
srebrzą poranki wyburzałe pola
szara kurtyna zapada na dale
głowy latarni w mglistych aureolach
światłem się dzielą coraz wytrwalej
depresja czasu zwężenie przestrzeni
wrażliwe dusze znowu w kleszczach trzyma
i jeszcze ciepła myśl może coś zmienić
gdy już w oddali czai się zima
słońce zachodzi jak dojrzała dynia
liście się ścielą czerwono złociście
kąśliwy podmuch dywany rozwija
pajęczyn szarpiąc strzępy obwisłe
srebrzą poranki wyburzałe pola
szara kurtyna przesłania dale
głowy latarni w mglistych aureolach
światłem się dzielą coraz wytrwalej
depresja czasu zwężenie przestrzeni
wrażliwe dusze znów w kleszczach trzyma
i jeszcze ciepła myśl może coś zmienić
gdy już w oddali czai się zima
@jan_komułzykant Cień przy małym wzroście bywa długi, lecz to tylko gra światła.
Ego rośnie, gdy karmi się pozorem - na złudzeniu buduje swój kościec.
Ale cień nie jest prawdziwym kształtem,
a ego nie jest istotą człowieka.
Dlatego przychodzi pora, by wyjść z tej gry,
stanąć w świetle i zobaczyć siebie takim, jakim się naprawdę jest.
Mądra ta Twoja fraszka.
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
