Podziękuję Jezuskowi

[Dekaos Dondi]

Okno na parterze, a w nim mała Zuzia. 

 

Nie zawsze rozpoznaje twarze,

 

ale poza tym jest całkiem  normalną dziewczynką.

 

 

Jednak bardzo jej smutno. Nie wie, czy zostanie wysłuchana.

 

Wtem zauważa uśmiechniętą panią.

 

Trzyma w ręku lalkę. Taką, o której marzyła.

 

Owa pani, podaje dziecku prezent, coś do niej mówiąc...

 

… lecz w tej samej chwili, rozpędzony samochód wpada na chodnik.

 

 

A obdarowana biegnie radośnie do kuchni.

 

– Babciu. Zobacz, co mam!

 

Tyle się modliłam i wreszcie spełnił moją prośbę.

 

Dzisiaj dodatkowo podziękuję Jezuskowi,

 

że miłą panią nie zabrał do nieba, trochę wcześniej.

 

 

*

– Zuziu… muszę tobie o czymś powiedzieć.

 

– Dlaczego musisz?