-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 17 815
jeśli są to bawią się nami
każą siebie kochać
mówić o nich
pięknie
człowiek dla nich to
drugi plan który ma
być uśmiechnięty
nawet gdy boli
oni to ściana która boi
się pytań nigdy na
nie nie odpowiada
ciągle milczy
a przecież powinna
swą łaskawość
zamienić w lepsze
pomóc gdy trzeba
a nie chować się tam
gdzie tylko miło i nie
ma problemów
tylko ich racja
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 58 odpowiedzi
- 1 070 wyświetleń
-
- 46 odpowiedzi
- 541 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 610 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 674 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 695 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnie komentarze
-
Przez UtratabezStraty · Opublikowano
Ja nigdy do końca nie zrozumiałem, czym jest depresja, dlatego nie mogę tego wiersza ocenić pod tym kątem, czy jest on o depresji. Natomiast dostrzegam, że jest on o jakiejś formie zanikania energii życiowej i dlatego dostrzegam tu pewne pokrewieństwo z moim wierszem "życie przez sen", który można znaleźć tu, na portalu. -
Przez Dominika Matuszczak · Opublikowano
@Mitylene dziękuję. Właśnie to zagubienie chciałam wyrazić. @bazyl_prost dziękuję. Cieszę się, że rytm poniósł -
Przez hollow man · Opublikowano
@Waldemar_Talar_Talar Tak, osiągasz ten efekt. -
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witam - kiedyś czytałem - ja staram się pisać tak by czytelnik nie musiał błądzić tylko czuć dany wiersz - dziękuje za przeczytanie - Pzdr. -
Przez Simon Tracy · Opublikowano
Zrzucam kamuflaż. Ironia prążkowana. Humor w czerń i brzydotę bogaty. Mój umysł lotny. Maszyna piękna acz nielubiana. Z weną piję na umór. Przez ten los przeklęty, szczerbaty. Widać można tak żyć. Bez telefonu, samochodu. Bez domu z cegły. Na włościach kartonowej wnęki. Za rękę z plagami. Co lśnią na przedzie śmierci korowodu. A człowiek dla nich to pył i owad malusieńki. Poezja umarłych smakuję inaczej. Wykwintny to rodzaj. Samobójcy mają pisać w zapomnieniu. W towarzystwie opiatów i wódki. Beznadziejo! Ty w nich uczucie pustki podjudzaj. Wyrosną im na grobach maki i stokrotki. Każda moja myśl wyszła spod ręki despoty. Kąpię się we krwi i płatkach owsianych. I wracam do chwil szczęścia z tęsknoty. Czasami za domem pielęgnuję groby ofiar. Przed laty złapanych.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się