Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

… przenikam ściany opuszczonych pokoi… ― przekraczam granice czasu…

Gdzieś tu i tam, milknące echo przeżytych chwil, ginącego głosu…

 

Zamykam oczy i widzę burzę twoich włosów omiatających moją twarz…

i widzę wciąż…

 

Przetacza się u moich stóp lśniący nurt szemrzącej rzeki…

Ryby opadają w głębiny srebrzystą płetwą…

 

Jesteś tu,

blisko…

… daleko…

 

Oddzielona ode mnie tysiącami minionych dni…

 

Widzę ciebie w powiewającym szalu,

z rękami w kieszeniach jesiennego płaszcza…

 

Opierasz się o balustradę mostu,

spoglądając w refleksy fal,

które pełgają po bladości twojej twarzy…

 

… poprawiasz kapelusz, stawiasz wysoko kołnierz…

 

Chciałbym cię móc przytulić

i powiedzieć, że jestem,

lecz moje słowa są dla ciebie za ciche…

… przerasta je bowiem gwar przechodzących ludzi, śmiechy rozbawionych dzieci…

 

Przejmujący

krzyk

― kołujących mew…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-10-11)

 

 

 

 

Opublikowano

@Arsis Ja ostatnio miałam bardzo piękne i wyraźne sny. Jeden z nich był niesamowity. Śniłam, że  jestem w ciąży, tak około 5 miesiąca. Byłam wojowniczką, nosiłam suknię ze smoczej czarno-srebrnej skóry i przemierzałam świat w jakiejś misji...

Opublikowano

@Somalija wojowniczką, powiadasz? zatem masz coś wojowniczego,  czy celne i trafne?... niemniej jednak drapieżne (choć tutaj zamiast smoka występuje wąż-kusiciel)... na pierwszy rzut ucha wyda ci się bardzo metalowe, ale to wirtuozeria... taki odmienny mój wizerunek... doktor  jekyll i mister hyde?

 

 

 

 

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Zakładasz wianki na głowę?
    • @Simon TracyTeż się uśmiałam z faceta w białych pończochach i bawełnianych majtkach, ale już nie z używania ludzkich półczerepów i kosciotrupa. :))) Pozdrawiam.       
    • @Rafael Marius ja teraz tak się zachowuję:) chodzę na łąki i tak odpoczywam na łonie natury:)
    • @iwonaroma Wiersz otwiera się pytaniem o śmierć — czy jest wrogiem, czy przyjacielem — i od razu wskazuje, że odpowiedź nie jest uniwersalna. To jest zależne od kontekstu egzystencjalnego jednostki. Równie istotne są wymiary duchowe i poznawcze. Ten, kto wierzy — w Boga, w sens, w życie pozagrobowe — może postrzegać śmierć inaczej niż ten, kto w nic nie wierzy i nie chce wiedzieć. Dla każdej z tych postaw śmierć ma inne znaczenie. Zachwyciłam się Twoją metaforą ludzi jako liści - niektórzy schodzą z życiową godnością, zaś inni są niszczeni wcześniej — czasem przez nieprzewidziane okoliczności, czasem przez innych, czasem z braku powodu. Kontrast między młodszymi liśćmi a starszymi podkreśla naturalność przemijania i różne losy, które spotykają ludzi. Wiersz ma charakter refleksyjny i uniwersalny. Zadaje pytanie - o niepewność naszego postrzegania rzeczywistości. To świetny i fascynujący tekst.
    • @Berenika97 W życiu czasami tak bywa, że ciche i skromne osoby "błyszczą" najbardziej, weźmy pod uwagę baśń  "Kopciuszek."  Naprawdę, nie ma się czego wstydzić, wszystko co ludzkie trzeba przyjmować na bary, wzloty i upadki, a bycie sobą to piękna rzecz i nawet gwiazdorzy grając różne role przecież wdrażają w to cząstkę samych siebie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...