Pani rzewnego objęcia

[Vaalon]

w pokoju ciemnym – opuszczonym

przez łzy twój wyraz jest piękniejszy

gdzie z palcem chłodnym na mej piersi

kolejny krok jest ciut łatwiejszy

 

w gęstwinie rzęs na los rzuconych

cień widzę szczęścia pozbawiony

z otchłani idzie wygłodniały 

na moje wargi skierowany

 

rzucone w przestrzeń nieme słowo

na skrzypcach pustych dni grające 

znaczone malin smutnych śladem

wypełnia barwą skór pejzaże

 

i kiedy zrzucisz swoje wdzięki

konturów krągłych ostre linie

blizn będą kreślić krwawą szramę

na sercu które – zakochane

Edytowane 7 Października 2021 przez Vaalon (wyświetl historię edycji)

[corival]

@Vaalon Trochę smutny wątek poruszyłeś/łaś, ale bez wątpienia życiowy. Podoba mi się sposób, w jaki prowadzisz słowami. Pozdrawiam :)