Jesień

[Michał1975]

Jesień przyszła jak co roku, taka rzeczy kolej,

Spadły żołędzie z dębów, kasztany z kasztanów,

Powiało chłodem, załkało niebo, zgniewała się pogoda,

Zerwały się z uwięzi wichry już nie -- ciepłe.

 

"O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny",

Chciałbym powiedzieć, idąc w ślady wieszcza,

Zrzewnienie się wkrada, niby złodziej senny

Do mego umysłu i do mego serca.

 

W takie dni, gdy widzę zapłakane, martwe niebo,

Wracają do mnie utracone nagle twarze,

Do wtóru boskich wierszy Jesienina

Deklamowanych murmurando.

 

 

Wówczas boska mnie zalewa melancholia,

Tęsknota za przeszłością – lecz przeszłość już nie wróci,

Liczy się tylko to, co jest obecnie,

To, co minęło – minionym być musi.

 

Warszawa, 5.10.2021

 

 

 

 

 

 

Edytowane 5 Października 2021 przez Michał1975 (wyświetl historię edycji)

[Michał1975]

@Ania_1975 Co dokładnie masz na myśli, moim zdaniem wszystko jest w porządku, jeśli chodzi o ostatnią zwrotkę? Ten wiersz naprawdę jest przemyślany i dopracowany. 

[Michał1975]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Racja, Aniu, dziękuję że zwróciłaś uwagę... pozdrawiam

[_M_arianna_]

@Michał1975

 

Jesień, zza ręcznie malowanej granatową kredką firanki.

Żal lata, które spadło z kartką kalendarza... fakt... corocznie się to zdarza.

Murmurando jesienne.