Patrząc na niebo...

[Maciej_Jackiewicz]

Otwarłem ostatnie już strony długiego życia księgi

teraz szukam ciebie tak bardzo wysoko

kiedy wiatr przegoni czarne chmury

poproszę o światło słońce

bym odnalazł ślad

po tobie

Jedyna

 

niezwykła miłość która była siłą boskiej potęgi

nie ogarnął ludzki rozum i oko

a zburzyć potrafiła najgrubsze mury

choćby mgły nastały blednące

nie zwiędnie kwiat

w grobie

matczyna

 

prawda i miłosierdzie i dochowane słowa przysięgi

to los okaleczył raniąc mnie głęboko

bo życie to nie bzdury

mijają szybko kolejne miesiące

nieważne ile lat

piórem skrobię

syna