Magia poselskiej Denaturozy

[Dawid Rzeszutek]

Magia poselskiej Denaturozy

 

Zmycie powieki denaturatu mgłą

Zajęło mnie o szarym poranku

Pachniało suchym dnem i pożogą

Dziura stała w mym rachunku

 

Cenne krople świateł mej nadziei

Drobne zabójcze Cyjanowodorki

W tej ponętnej tygodnia niedzieli

Otwarły podwojów szare komórki

 

Marzenie — mówią senne duchy

Gród stanu — woła anioł udręki

Już gniewu i wymiotów okruchy

Wdrabiam w starej śmierci pąki

 

A ja mówię gówno to jest winne

To jest winna mi gówien skala

Jak wybuchy Czarnobyla czynne

Jak grzech niewierny co spala

 

I wyginam linijkę całą we krwi

Winy swojej i winy tuszy i piór

Tylko Bóg na obłoku zbyt drwi

Że znów na skali brakło D-dur

 

Denaturaty nikt nie musiał kraść

Kosztował nie jedno moje życie

Mojego ciała wyborczego sześć

Zabiło się na Państwowej diecie

Autor:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 3 Października 2021 przez Dawid Rzeszutek (wyświetl historię edycji)

[JWFA]

Podoba mi się