Pierzasta

[Lidia Maria Concertina]

Łomem w marzenia!
I leczyć doraźnie.

Tylko nie uderz w chmurę, bo ostatecznie chcę pożyć jeszcze chwilę!

I tak będę w niebie - w końcu skądś się biorą grady i pioruny?

Też strzelę. 

(Nie, nie chowaj się pod wierzbą - nie zapłacze. Przez "ę" - tym bardziej.) 

Uciekam przez obce miasta do labiryntu ciszy i wrzeszczę do niej, wzywając na pojedynek. 
Złamaną szpadą ...
...  Kąsam siebie stwierdzając, że nie mam żadnego z syndromów o obco brzmiących nazwiskach, obłędny mentalny patriotyzm...

 

Egoizm.
Dobrze wykarmiony i na pewno trochę niechcący
Ale wypielęgnowany jak lignina dająca krótkie życie rzeżusze

Wystawiony za oknem teatr nic mi nie mówi
Nie znam "ich wszystkich", nie wiem, jaką lubią kawę i czy celebrują pierwsze piątki, chanuki, ramadany... 

Po szybach i aluminium wartko płyną strumienie ludzi i słońca
Zanurzam się w tej rzece i chcę ułożyć piękny wiersz, mimo, że muzy nie chcą mnie słuchać
Pomarszczone siedzą w tramwajach, rozmyślając nad swoim minionym pięknem
Wróci?
Muszę wysiadać. 

Takie rozmyślania pozostawiam poławiaczom pereł przedobrzonych uczuć i ratownikom syren zapętlonych w sieci niedobrych chęci
Nimi przynajmniej jest wybrukowane niebo.

 

Uważaj! Strąciłeś chmurę. 

I na czym ja teraz wrócę do domu ...? 
 
 

Edytowane 2 Października 2021 przez Lidia Maria Concertina (wyświetl historię edycji)

[Lidia Maria Concertina]

@Gosława O, a to niespodzianka! Jeden taki komentarz wart jest dla mnie więcej niż setki 'lajków' - dziękuję serdecznie za miłe słowa, pozdrawiam ciepło!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.