Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przepraszam, czy ostatnia strofa mówi o tym, że peel, przyjmuje to, że nie jest idealny,że nie spełnia wysróbowanych standardów? 

 

Pozdrawiam 

Opublikowano

@Dag Cześć:). Ja raczej w życiu zawodowym często się z tym stykam i to mi uświadamia, jaki to trudny los:). A najbardziej zasmuca mnie to, że jest dostępnych tak mało narzędzi do realnej pomocy. Ludzie mniej zamożni często są skazani na radzenie sobie samemu. W szkołach etaty związane z pomocą psychologiczną są w ostatnich czasach mocno redukowane ( akurat teraz, gdy ich bardzo potrzeba). Psychiatria dziecięca w Polsce leży i kwiczy. Dzięki, że wpadłaś i zostawiłaś dobre słowa. Z tą nauką ode mnie to niekoniecznie - masz Swój oryginalny i ważny język poetycki.

Opublikowano (edytowane)

@Anna_Sendor Mnie najbardziej przerażają ludzie, którzy mistrzowsko maskują swoją depresję. Tacy co zrobią bukiet i poćwiczą z Chodakowską. Co do opieki psychologicznej w szkołach; tutaj w szkołach publicznych często utrzymuje się pełen etat psychologa przez zbiórki wśród rodziców, to dość popularne. Nie wiem jak jest w Polsce, ale oddolne inicjatywy chyba zawsze wygrywają. A wiersz boleśnie trafny, Aniu. Ściskam. 

Edytowane przez GrumpyElf (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1Bardzo dziękuję!  Czarnobyl to rzeczywiście mocny punkt odniesienia dla tego rodzaju obrazów. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie!  @huzarc Dziękuję za ten piękny, głęboki komentarz. To "ciche requiem" – tak, właśnie to.
    • @Berenika97  piękny wiersz, wzruszający, we mnie też jest, jak miłość, co zwycięża śmierć.  Tam wszyscy trafią, a my ich odwiedzamy- a ich nie ma tam na cmentarzu. Ich nie ma- są w Niebie.   Mieszkańcy są na delegacji w poprzednim życiu. Zostawili herbatę, która nie stygnie lecz gęstnieje i książki otwarte na stronie, gdzie bohater miał zrozumieć - lecz zdanie urwało się jak tętno.     "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy tylko co nieważne jak krowa się wlecze najważniejsze tak prędkie że nagle się staje potem cisza normalna więc całkiem nieznośna jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy kiedy myślimy o kimś zostając bez niego." (ks. Jan Twardowski)  
    • @lena2_ Cisza jako dawanie, nie branie – to odwrócenie perspektywy. Zwykle cisza kojarzy nam się z pustką, brakiem. Ty pokazujesz ją jako pełnię, jako ziemię, która karmi. Cisza nie ogłasza swojej wartości, po prostu jest płodna. Czasem cisza to po prostu przestrzeń, w której coś ważnego może się narodzić. Pięknie!
    • @Berenika97 To wiersz o miejscu pamięci, które nie chce już mówić, ale nadal przechowuje ślady istnienia. Widmo miasta, jako metafora wygaśniętej tożsamości. Proces ten nieustannie zachodzi unieważniając porządek świata, bo choć architektura miasta wydaje się geometrycznie spójna, to jest jednocześnie tłem dla chaosu zacierającego znaczenia. Pozostają pytania, a nie ma już odpowiedzi. Pozostaje ciche requiem.
    • Zainspirowany poczytałem w Googlach i znalazłem parę książek pod tym, czy podobnym tytułem.  Pierwsze skojarzenie to Czarnobyl, gdzie to tak wygląda, bo widziałem film, a w pamięci jest pewnie, jak piszesz.  Pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...