Dla wieczności pokoju

[jakub.m]

Nocą, na tarasie smętnej kawiarni,
siedzieliśmy popijając resztki goryczy z filiżanki.
Wokoło ludzie, snujący się bez celu;
Pies z podkulonym ogonem kładzie się spać pod szyldem baru.
Mała istotka, gołąb, przelatuje nad polem słoneczników,
złocących się w promieniach październikowego słońca.
Ona, patrzy z zachwytem na młodego skrzypka;
Dogrywa marsz ku wieczności pokoju.
On, trzymając w dłoniach pustą już filiżankę,
szuka idei, celu przebywania, w istocie rzeczy nigdzie.

 

[Leszczym]

@jakub.m fajny tekst. Lubię takie klimaty;))

[jakub.m]

@Leszczym Dziękuję, miło mi. 

@Atypowa Pani Dziękuję